بدبویی دهان

بَدبویی دَهان یا هالیتوز به وجود بوی بد در هنگام تنفس یا حرف زدن با بازدم گفته می شود. گاهی بوی بد دهان می تواند نشانه بیماری و ناخوشی باشد. بوی بد دهان می تواند در فرد مبتلا ایجاد اضطراب کند و همچنین ممکن است با کمبود اعتماد به نفس، افسردگی و اختلال وسواس فکری - عملی همراه باشد. [ ۱]
در بیشتر موارد، بدبویی دهان از خود دهان ناشی می شود. [ ۲] شدت بدبویی در ساعات روز متفاوت است. خشکی دهان ( در اثر استرس یا روزه داری ) ، خوردن بعضی مواد غذایی ( مانند سیر، پیاز، گوشت، ماهی و پنیر ) و مصرف دخانیات و الکل در افزایش و کاهش شدت بدبویی تأثیر دارند. [ ۳] [ ۴]
بدبویی دهان می تواند دائمی ( مزمن ) باشد، که ۲۵٪ از جمعیت انسانی با شدت هایی متفاوت با این مسئله روبرو است. [ ۵] در ژاپن یک چهارم افراد بالای ۳۰ سال از این موضوع رنج می برند و در کالیفرنیا این امر تبدیل به وسواس شده است. [ ۶]
بوی دهان دلایل متفاوتی دارد و علاوه بر بیماری های لثه و دندان[ ۷] دیابت و نارسایی کلیه و عوامل دیگری باشد. گاهی بوی دهان به علت یک موضوع پیش پا افتاده مانند رعایت نکردن بهداشت دهان پس از صرف غذاست.
استفاده از نخ دندان، مسواک و دهان شویه پس از غذا به برطرف کردن بو بسیار کمک می کند. باقی مانده غذا بین دندان ها سبب رشد باکتری می شود و باکتری ها عامل بوی دهان هستند. گاهی سنگ لوزه نیز بر بوی دهان تأثیرگذار است، که با رعایت بهداشت دهان، مصرف دهانشویه و البته نوشیدن آب بهبود می یابد[ ۸]
علاوه بر غذا، ذرات توتون و تنباکو نیز سبب رشد باکتری و بوی دهان می شوند؛ بنابراین احتمال این معضل در افراد سیگاری به مراتب بیشتر است.
بزاق دهان کمک می کند که برخی از باکتری ها و ذرات غذا از لابلای دندان ها پاک شوند، ولی هنگام خواب، بزاق کمتری تولید می شود و دهان خشک است و همین موضوع باعث می شود که دهان هنگام برخاستن از خواب بدبو باشد.
در افراد مبتلا به دیابت حالتی به نام کتواسیدوز دیابتی وجود دارد که در آن بدن قادر به شکستن گلوکز و استفاده از آن به عنوان مهم ترین منبع انرژی نیست. در این حالت بدن شروع به شکستن چربی می کند و به دنبال آن در بدن یک ماده شیمیایی به نام کتون تولید می شود. سطح بالای این ماده بسیار سمی است و منجر به تولید نفس نامطبوع در بیماران دیابتی می شود.