بدایی

لغت نامه دهخدا

بدایی. [ ب َ ] ( ص نسبی ) منسوب به بدایة و آنان گروهی از غلاة روافض اند که بداء رادر مورد خدای متعال جایز می دانند. ( از کتاب الانساب سمعانی ورق 68 الف ). و رجوع به بداء و بدائیة شود.

فرهنگ فارسی

منسوب به بدایه و آنان گروهی از غه رو افض اند که بدائ را در مورد خدای متعال جایز می دانند .

پیشنهاد کاربران

بپرس