بَدایونی ، عبدُالقادر (ح ۹۴۷ـ تا ۱۰۲۴ق)
عالم ، ادیب ، تاریخ نگار، شاعر، نویسنده و مترجم فارسی نویس شبه قارۀ هند. در ۹۶۰ق برای تحصیل به سنبهل رفت و در آن جا نزد شیخ حاتم سنبهلی و شیخ ابوالفتح تهانیسری درس خواند. سپس در پتیالی در دستگاه حسین خان ، جاگیردار پتیالی ، منصب «صدر» (عالی ترین مقام قضایی ) یافت . در ۹۸۱ق در آگره به درگاه اکبر شاه گورکانی راه یافت . با ابداع «دین الهی » اکبر، که نداشتن تعصب و داشتن اعتقاد به یگانگی ادیان گوناگون را تبلیغ می کرد، بدایونی که سُنّی متعصبی بود از چشم اکبر افتاد. از آثار بدایونی منتخب التواریخ در انتقاد از اوضاع عصر اکبر و شرکت در تألیف تاریخ الفی است . همچنین می توان به کتاب الاحادیث ، نجات الرشید، رزم نامه ، ترجمۀ بخشی از معجم البلدان ، ترجمۀ خلاصۀ جامع التواریخ رشیدی ، خرد افزا، تکمیل بحر الاسمار، ترجمۀ رامایان و بازنویسی و تلخیص تاریخ کشمیر اشاره کرد.
عالم ، ادیب ، تاریخ نگار، شاعر، نویسنده و مترجم فارسی نویس شبه قارۀ هند. در ۹۶۰ق برای تحصیل به سنبهل رفت و در آن جا نزد شیخ حاتم سنبهلی و شیخ ابوالفتح تهانیسری درس خواند. سپس در پتیالی در دستگاه حسین خان ، جاگیردار پتیالی ، منصب «صدر» (عالی ترین مقام قضایی ) یافت . در ۹۸۱ق در آگره به درگاه اکبر شاه گورکانی راه یافت . با ابداع «دین الهی » اکبر، که نداشتن تعصب و داشتن اعتقاد به یگانگی ادیان گوناگون را تبلیغ می کرد، بدایونی که سُنّی متعصبی بود از چشم اکبر افتاد. از آثار بدایونی منتخب التواریخ در انتقاد از اوضاع عصر اکبر و شرکت در تألیف تاریخ الفی است . همچنین می توان به کتاب الاحادیث ، نجات الرشید، رزم نامه ، ترجمۀ بخشی از معجم البلدان ، ترجمۀ خلاصۀ جامع التواریخ رشیدی ، خرد افزا، تکمیل بحر الاسمار، ترجمۀ رامایان و بازنویسی و تلخیص تاریخ کشمیر اشاره کرد.