بدایت

/bedAyat/

مترادف بدایت: آغاز، ابتدا، اوان، اول، شروع، مقدمه

متضاد بدایت: نهایت

معنی انگلیسی:
beginning

لغت نامه دهخدا

بدایت. [ ب َ / ب ِ ی َ ] ( از ع ، از بدأة عربی ) آغاز کردن. ( غیاث اللغات ). || ( اِ ) آغاز و شروع و ابتداء. ( ناظم الاطباء ) :
هدایت چون نباشد در بدایت
بدان محروم ماند از عنایت .
نظامی.
بنا کردن نیکی از من بود
بدی را بدایت ز دشمن بود.
نظامی.
در بدایت بدایت همه چیز
در نهایت نهایت همه چیز.
نظامی.
چندانکه سالکانت ره پیش و پس بریدند
در پیش و پس دویدند بودند در بدایت.
عطار.
عشق آن باشد که غایت نبودش
هم نهایت هم بدایت نبودش.
عطار.
- بدایت کردن ؛ آغاز کردن :
گفتم نهایتی بود این درد عشق را
هر بامداد می کند از نو بدایتی.
سعدی ( طیبات ).
- محکمه بدایت ؛ دادگاه شهرستان. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به دادگاه شود.

فرهنگ فارسی

آغاز و اول چیزی اول کار
( اسم ) آغاز اول چیزی ابتدا. یا محکم. بدایت . دادگاه شهرستان .

فرهنگ معین

(بَ یَ ) [ ع . بدایة ] (اِمص . ) آغاز، اوُل چیزی .

فرهنگ عمید

آغاز، اول چیزی، اول کار.

جدول کلمات

آغاز

پیشنهاد کاربران

سلیم
بدایت: آغازگر
شروع آغاز که مخالف نهایت و آخر هست
مثل بیت:
در بدایت بدایت همه چیز⚫در نهایت نهایت همه چیز
. . . در کتاب هفت پیکر نظامی. . .
اول - آغاز - بدوی
محکمه بدایت : دادگاه بدوی
نخست. اول. اغاز. ابتدا

بپرس