بداق
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
بداق یکی از طایفه های ایل چگنی است. این طایفه ساکن بخش های ویسیان و مرکزی از توابع شهرستان چگنی، خرم آباد، کوهدشت، الشتر، دلفان و بروجرد هستند. بخش بزرگی از طایفه بداق در شهرستان شوش از توابع استان خوزستان و شهرستان های فراشبند، فیروزآباد و شیراز از توابع استان فارس سکونت دارند، دودمان هایی از این طایفه به استان های کرمانشاه، همدان و مرکزی نیز مهاجرت کرده اند. دو طایفه در خراسان رضوی و خراسان شمالی اصل خود را از خاندان بداق چگنی می دانند.
... [مشاهده متن کامل]
تبار این طایفه به امیرالامرا سلطان بوداق خان چگنی معاصر دوران شاه اسماعیل یکم تا شاه عباس بزرگ صفوی می رسد. بوداق خان سال ها فرمانروای خراسان و مشهد و اولین حکمران امارت چگنی خراسان بود.
نام بُداق به صورت های مختلف در اسناد خطی، کتب و سنگ قبور نگارش شده است ازجمله : بوداق، بوداغ، بُداق و بُداغ، در لرستان به شکل بُداق و در زبان لری نیز بیاق تلفظ می گردد،
فرهنگ پارسیمان پای چِه، دست اندزیر کرد و اِزاربَند استوار کرد و پایچه های اِزار را ببست ( تاریخ بیهقی ) بِداغ پارسی است
لغت نامه دهخدا{ا} پاچه تنبان وازار و شلوار. ( برهان قاطع ) ( هفت قلزم ) ( آنندراج ) .
در لغتنامه دهخدا معنی لغوی بداق بدین صورت ذکر شده است :
" گیاهی است از تیرهٔ بداغها که برگ هایش پنچه ای و گل هایش سفیدرنگند. آرایش گل آنها خوشه ای است و به نحوی است که یک گلولهٔ درشت سفیدرنگ از گل ها بوجود می آورند. افلوع. بوداغ. ( فرهنگ فارسی معین ذیل گل ) . یکی از انواع زیندار و درختچه ای است زینتی و زیبا در راه میان آستارا به اردبیل موجود است. ( از جنگل شناسی ساعی ج ۱ ص ۲۶۹ ) . گل دنبه. دنبه. تاغ. غَضاة. ( یادداشت مؤلف ) . || در ترکی بمعنی شاخ درخت است. ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) . || شمشیر. ( از فردوس اللغات از غیاث اللغات و آنندراج ) . "
نظر دیگر آن است:
نام بُداق در گذشته نامی رایج در جامعه ایران بوده است و از امرای مهم ایران می توان به امیرالامرا بداق خان چگنی، بداق سلطان مکری، بداق خان زند عموی کریم خان زند و . . . را نام برد. بر روی سنگ قبور قدیمی این طایفه در استان لرستان، املای بداق، بداغ و حتی بوداق نیز مشاهده شده است.
طایفه بداق از تبار امیرالامرا بوداق خان چگنی ( ۹۱۵ تا ۱۰۱۵ هجری قمری ) مقارن با سلطنت شاه اسماعیل تا شاه عباس اول صفوی هستند.
... [مشاهده متن کامل]
تبار این طایفه به امیرالامرا سلطان بوداق خان چگنی معاصر دوران شاه اسماعیل یکم تا شاه عباس بزرگ صفوی می رسد. بوداق خان سال ها فرمانروای خراسان و مشهد و اولین حکمران امارت چگنی خراسان بود.
نام بُداق به صورت های مختلف در اسناد خطی، کتب و سنگ قبور نگارش شده است ازجمله : بوداق، بوداغ، بُداق و بُداغ، در لرستان به شکل بُداق و در زبان لری نیز بیاق تلفظ می گردد،
فرهنگ پارسیمان پای چِه، دست اندزیر کرد و اِزاربَند استوار کرد و پایچه های اِزار را ببست ( تاریخ بیهقی ) بِداغ پارسی است
لغت نامه دهخدا{ا} پاچه تنبان وازار و شلوار. ( برهان قاطع ) ( هفت قلزم ) ( آنندراج ) .
در لغتنامه دهخدا معنی لغوی بداق بدین صورت ذکر شده است :
" گیاهی است از تیرهٔ بداغها که برگ هایش پنچه ای و گل هایش سفیدرنگند. آرایش گل آنها خوشه ای است و به نحوی است که یک گلولهٔ درشت سفیدرنگ از گل ها بوجود می آورند. افلوع. بوداغ. ( فرهنگ فارسی معین ذیل گل ) . یکی از انواع زیندار و درختچه ای است زینتی و زیبا در راه میان آستارا به اردبیل موجود است. ( از جنگل شناسی ساعی ج ۱ ص ۲۶۹ ) . گل دنبه. دنبه. تاغ. غَضاة. ( یادداشت مؤلف ) . || در ترکی بمعنی شاخ درخت است. ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) . || شمشیر. ( از فردوس اللغات از غیاث اللغات و آنندراج ) . "
نظر دیگر آن است:
نام بُداق در گذشته نامی رایج در جامعه ایران بوده است و از امرای مهم ایران می توان به امیرالامرا بداق خان چگنی، بداق سلطان مکری، بداق خان زند عموی کریم خان زند و . . . را نام برد. بر روی سنگ قبور قدیمی این طایفه در استان لرستان، املای بداق، بداغ و حتی بوداق نیز مشاهده شده است.
طایفه بداق از تبار امیرالامرا بوداق خان چگنی ( ۹۱۵ تا ۱۰۱۵ هجری قمری ) مقارن با سلطنت شاه اسماعیل تا شاه عباس اول صفوی هستند.
سردار بداق خان چگنی حاکم خراسان
طایفه چگنی قوم لر آریایی
طایفه چگنی قوم لر آریایی