بداعه

لغت نامه دهخدا

( بداعة ) بداعة. [ ب َ ع َ ] ( ع مص ) درگذشتن از اقران در علم و شرف و شجاعت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

در گذشتن از اقران در علم و شرف و شجاعت .

پیشنهاد کاربران

بپرس