بداح

لغت نامه دهخدا

بداح. [ ب َ ] ( ع اِ ) زمین فراخ و یا فراخ و نرم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). زمین فراخ. ( از اقرب الموارد ). زمین فراخ و خالی. ( مهذب الاسماء ). ج ، بُدُح. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

بداح. [ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ بِدْح. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). رجوع به بدح شود.

فرهنگ فارسی

بدح .

پیشنهاد کاربران

بپرس