بدائی

[ویکی فقه] بدائی یعنی چیزی که زمانا مقدم بر تمام اشیاء باشد و چیزی قدیم‏تر از آن نباشد، مثلا می‏گویند حادث بدائی یا شروع بدائی. و نیز بدائی به معنی چیزی است که اشیاء دیگر از آن استنباط می‏شود مانند دلیل بدائی یا تابع بدائی‏..
کتاب فرهنگ علم کلام، احمد خاتمی، ص۷۵.رده های این صفحه : واژه شناسی