بد پسر

لغت نامه دهخدا

بدپسر. [ ب َ پ ِ س َ ] ( ص مرکب ) پسر ناخلف. پسر نااهل :
هر بدپسر که نیک شود روزی
آن گه شود که نیک پدر مرده.
( از سندبادنامه ص 71 ).
- بدپسران خانه کن ؛ ناخلفان و آنانکه خانه پدر را خشت خشت بکنند و بفروشند. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

پسر ناخلف پسر نا اهل .

پیشنهاد کاربران

بپرس