بد جلو

لغت نامه دهخدا

بدجلو. [ ب َ ج ِ ل َ / لُو ] ( ص مرکب ) اسپ سرکش. ( غیاث اللغات ). اسبی که مطاوعت سوار نکند. ( آنندراج ). ستور سرکش که بواسطه لگام رام نگردد. ( ناظم الاطباء ) :
پربجولان مباش تیزعنان
توسن روزگار بدجلو است.
نورالدین ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

اسپ سر کش اسبی که مطاوعت سوار نکند .

پیشنهاد کاربران

بپرس