بد اصل

/bad~asl/

مترادف بد اصل: بدآغاز، بدذات، بدطینت، بدگوهر، بدنژاد، مفسد، نانجیب

متضاد بد اصل: اصیل، خوش ذات، نژاده

برابر پارسی: بد بنیاد، بدگوهر، فرومایه

معنی انگلیسی:
low-born

لغت نامه دهخدا

بداصل. [ ب َ اَ ] ( ص مرکب ) بدنژاد. فرومایه.( آنندراج ). بدذات. بشوتن. بدسرشت. پست نژاد. ( از ناظم الاطباء ). بدنسب. بدگوهر. بدگهر. بی گوهر. نانجیب. ( یادداشت مؤلف ). قَمْهَد. ( منتهی الارب ) :
می آزاده پدید آرد از بداصل
فراوان هنر است اندرین نبید.
رودکی.
ز بداصل چشم بهی داشتن
بود خاک در دیده انباشتن.
فردوسی.
از مردم بداصل نخیزد هنر نیک
گویند نخستین سخن از نامه پازند
آنست که با مردم بداصل مپیوند.
لبیبی.
کافور نخیزد ز درختان سپیدار.
منوچهری.
کی گردد مه مردم بداصل بدعوی
کی گردد نو پیرهن کهنه به آهار.
سنایی.
مرد بداصل هست بدکردار
مطلب بوی نافه از مردار.
مکتبی.

فرهنگ فارسی

بد نژاد فرومایه .

مترادف ها

lowborn (صفت)
پست، بد گوهر، بد اصل

پیشنهاد کاربران

شوریده نژاد. [ دَ /دِ ن ِ ] ( ص مرکب ) که خون چند نژاد دارد. ( یادداشت مؤلف ) : الایتشاب ؛ شوریده نژاد شدن . ( المصادر زوزنی ) .
تیره اصل. [ رِ / رَ اَ ] ( اِ مرکب ) تخمه ٔ ناپاک و پست :
نه روشن دلی زاید از تیره اصلی
نه نیلوفری روید از شوره قاعی.
خاقانی.
بَد رَگ

بپرس