بخودی خود

/bexodiyexod/

لغت نامه دهخدا

بخودی خود. [ ب ِ خوَ / خ ُ ی ِ خوَدْ / خُدْ ] ( ق مرکب ) بنفسه و بشخصه. بتنهایی. تنها. ( از ناظم الاطباء ). بنفسه. بذاته. ( از آنندراج ). بی محرکی و باعثی دیگر. اتوماتیکمان . ( یادداشت مؤلف ): مباشرة؛ بخودی خود بکاری قیام کردن. استبداد؛ بخودی خود بکار ایستادن. ( تاج المصادر بیهقی ).

فرهنگ فارسی

بنفسه و بشخصه بتنهایی .

مترادف ها

per se (قید)
مستقیما، فی نفسه، بخودی خود

پیشنهاد کاربران

بخودی ِ خود؛ بی واسطه. بی محرکی. بی عامل خارجی :
کسی نیاورد این را بدین مقام که این
ز آسمان بخودی خود آمده ست ایدر.
فرخی.
as such

بپرس