بخود افتادن

لغت نامه دهخدا

بخود افتادن. [ ب ِ خوَدْ / خُدْ اُ دَ ] ( مص مرکب ) بخود پرداختن :
تا خط ز رخش سر زده با من سخنش نیست
چندان بخود افتاد که پروای منش نیست.
نقی کمره ای ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بخود پرداختن .

پیشنهاد کاربران

بپرس