بخشی از تفسیری کهن به پارسی

[ویکی نور] بخشی از تفسیری کهن به پارسی تفسیری است ادبی که از منابع ارزنده زبان فارسی به شمار می رود. از آنجا که آغاز و انجام کتاب افتادگی دارد، مؤلف و تاریخ قطعی تألیف آن، نامعلوم است؛ اما با توجه به شیوه کلی نگارش و همسانی آن با آثار منثور قرن های اولیه، به ویژه گونه های زبانی منطقه خراسان، می توان حدس زد که این تفسیر، در حوزه هرات تألیف یافته و تاریخ تألیف آن، حدود قرن چهارم و اواخر قرن سوم هجری قمری بوده است ...
تحقیق و تصحیح این اثر را مرتضی آیت الله زاده شیرازی به عهده داشته است.
کتاب با مقدمه مصحح آغاز و مطالب دربردارنده ترجمه و تفسیر سوره های اعراف، انفال، توبه، یونس، یوسف، رعد، ابراهیم، حجر و سوره نحل (تا آیه 69) می باشد.
در مقدمه، ضمن توصیف و معرفی نسخه های کتاب، ویژگی کلی کتاب از نظر سبک و روش، نکات گویشی و دستوری و روش تفسیری، بیان شده است. در آخر نیز تاریخ تألیف کتاب بررسی شده است ...
در سیاق کلی نگارش این اثر، همسانی بسیار نزدیک با آثار منثور قرن سوم و چهارم هجری دیده می شود. مقایسه ای اجمالی با متون کهن ترجمه های تفسیری قرآن کریم که اینک در دسترس است، ما را به استواری و استحکام الفاظ و عبارات و در عین حال زیبایی و رسایی مطالب این اثر، واقف می کند ...