بخش مطالعات ادراکی ( به انگلیسی: Division of Perceptual Studies؛ به اختصار: DOPS ) , بخشی تحقیقاتی است زیر نظر دانشگاه ویرجینیا در آمریکا که به بررسی پدیده های معنوی و فرمادی؛ مثل زندگی پس از مرگ، تجربه نزدیک به مرگ، تناسخ، ادراکات بستر مرگ، توانایی های فراحسی ( مثل تله پاتی ) و … می پردازد. تحقیقات بخش مطالعات ادراکی، از نظر علمی معتبر بوده و در معتبرترین ژورنال های علمی منتشر می شوند. [ ۱]
این بخش توسط ایان استیونسن رئیس اسبق دپارتمان روان پزشکی دانشگاه ویرجینیا، در سال ۱۹۶۷ تأسیس شد. در آغاز، این بخش با عنوان «بخش مطالعات شخصیتی» نام گرفته بود که بعدها در سال ۲۰۰۴ به «بخش مطالعات ادراکی» ( DOPS ) تغییر نام یافت. [ ۲]
سایت بخش مطالعات ادراکی دانشگاه ویرجینیا، در قسمت «دربارهٔ ما» می نویسد:
ما باور داریم که در «بخش مطالعات ادراکی»، انقلابی در تاریخ تفکر در حال شکل گیری است و ما ( بخش مطالعات ادراکی ) نقش منحصر به فردی را در به ثمر رساندن این انقلاب، برعهده داریم.
در این زمان جریان رایج علمی و فلسفی، معتقد است: ذهن، شخصیت و هوشیاری چیزی جز محصول جانبی مغزی که در جمجمهٔ ما محبوس شده نیست و بعد از مرگ ناپدید می شود. بخش مطالعات ادراکی ( DOPS ) با تکیه بر تحقیقاتش، این اعتقاد را با شواهد علمی - تجربی و به صورت موشکفانه به چالش می کشد. این شواهد علمی نشان می دهند، «هوشیاری» بعد از مرگ ادامه دارد و «ذهن» و «مغز» وجودی جدا و مستقل از هم دارند.
و ما در این راه تنها نیستیم. تعداد رو به رشدی از دانشمندان و فلاسفه متقاعد شده اند که تصویر فیزیکالیستی ( مادی گرایانه ) رایج، قابل خدشه و ایراد است؛ و «علم» نیاز ضروری دارد که با وسعت بخشیدن خود در جهات مختلف، خود را با «تجارب معنویِ» راستین وفق دهد، بدون اینکه اعتبار و تمامیت علمی خود را از دست دهد. [ ۳]
ایان استیونسن بخش مطالعات ادراکی را در سال ۱۹۶۷ تأسیس کرد. هدف او از تأسیس این بخش، استفاده از روش علمی برای بررسی پدیده هایی بود که اعتقادات و پیش فرض های فعلی جامعه علمی برایشان پاسخی نداشتند؛ پدیده هایی که گاهی فراطبیعی و فراعادی خوانده می شوند مثل «ادراکات فراحسی» ( مانند تله پاتی ) , پدیده Apparition, ادراکات بستر مرگ، ارتباطات بعد از مرگ یا ارتباط با ارواح ( ADC ) , پولترجایست، تجربه نزدیک به مرگ، تجربه خروج از بدن و موضوع کودکانی که زندگی قبل خود را به یاد آوردند ( تناسخ ) . استیونسن بخاطر تحقیقاتش در مورد اخیر یعنی «تناسخ» معروف شد و شواهد شگفت انگیزی از کودکانی که زندگی قبل خود را ( بدون هیپنوتیزم و به صورت خود به خود ) به یاد می آوردند , جمع آوری کرد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین بخش توسط ایان استیونسن رئیس اسبق دپارتمان روان پزشکی دانشگاه ویرجینیا، در سال ۱۹۶۷ تأسیس شد. در آغاز، این بخش با عنوان «بخش مطالعات شخصیتی» نام گرفته بود که بعدها در سال ۲۰۰۴ به «بخش مطالعات ادراکی» ( DOPS ) تغییر نام یافت. [ ۲]
سایت بخش مطالعات ادراکی دانشگاه ویرجینیا، در قسمت «دربارهٔ ما» می نویسد:
ما باور داریم که در «بخش مطالعات ادراکی»، انقلابی در تاریخ تفکر در حال شکل گیری است و ما ( بخش مطالعات ادراکی ) نقش منحصر به فردی را در به ثمر رساندن این انقلاب، برعهده داریم.
در این زمان جریان رایج علمی و فلسفی، معتقد است: ذهن، شخصیت و هوشیاری چیزی جز محصول جانبی مغزی که در جمجمهٔ ما محبوس شده نیست و بعد از مرگ ناپدید می شود. بخش مطالعات ادراکی ( DOPS ) با تکیه بر تحقیقاتش، این اعتقاد را با شواهد علمی - تجربی و به صورت موشکفانه به چالش می کشد. این شواهد علمی نشان می دهند، «هوشیاری» بعد از مرگ ادامه دارد و «ذهن» و «مغز» وجودی جدا و مستقل از هم دارند.
و ما در این راه تنها نیستیم. تعداد رو به رشدی از دانشمندان و فلاسفه متقاعد شده اند که تصویر فیزیکالیستی ( مادی گرایانه ) رایج، قابل خدشه و ایراد است؛ و «علم» نیاز ضروری دارد که با وسعت بخشیدن خود در جهات مختلف، خود را با «تجارب معنویِ» راستین وفق دهد، بدون اینکه اعتبار و تمامیت علمی خود را از دست دهد. [ ۳]
ایان استیونسن بخش مطالعات ادراکی را در سال ۱۹۶۷ تأسیس کرد. هدف او از تأسیس این بخش، استفاده از روش علمی برای بررسی پدیده هایی بود که اعتقادات و پیش فرض های فعلی جامعه علمی برایشان پاسخی نداشتند؛ پدیده هایی که گاهی فراطبیعی و فراعادی خوانده می شوند مثل «ادراکات فراحسی» ( مانند تله پاتی ) , پدیده Apparition, ادراکات بستر مرگ، ارتباطات بعد از مرگ یا ارتباط با ارواح ( ADC ) , پولترجایست، تجربه نزدیک به مرگ، تجربه خروج از بدن و موضوع کودکانی که زندگی قبل خود را به یاد آوردند ( تناسخ ) . استیونسن بخاطر تحقیقاتش در مورد اخیر یعنی «تناسخ» معروف شد و شواهد شگفت انگیزی از کودکانی که زندگی قبل خود را ( بدون هیپنوتیزم و به صورت خود به خود ) به یاد می آوردند , جمع آوری کرد. [ ۲]
