بخش مرکزی شهرستان خانمیرزا، یکی از بخش های شهرستان خانمیرزا در استان چهارمحال و بختیاری ایران است. مرکز این بخش، شهر آلونی است.
• بخش مرکزی شهرستان خانمیرزا
• دهستان خانمیرزا
• دهستان جوانمردی
شهر: آلونی
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت بخش مرکزی شهرستان خانمیرزا برابر با ۳۶٬۳۶۰ نفر بوده است. [ ۱]
بخش خانمیرزا در جلگه سبز کوهستانی با ارتفاع ۱۸۸۰ متر از سطح دریا و میانگین بارندگی سالیانه ۵۰۰ میلی متر در عرض ۳۱ درجه شمالی و طول جغرافیایی ۵۱ درجه شرقی قرار گرفته است که از شمال به شهرستان بروجن، از شرق به شهرستان فلارد، از جنوب به دهستان ریگ و از غرب به شهرستان اردل و بخش ارمند محدود است. وسعت آن بالغ بر ۱۰۲۳ کیلومتر مربع با حداقل دمای ۵ درجه زیر صفر و حداکثر ۳۰ درجه بالای صفر می باشد از این رو دارای آب و هوای معتدل کوهستانی می باشد و به دلیل سرسبزی و وسعت زیاد دشت و نیز آب و هوای معتدل کوهستانی به ان لقب نگین سبز بختیاری داده اند. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
تپه قلعه گلی ( قلعه افغان ) مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران های تاریخی پس از اسلام است و در دشت خانمیرزا، روستای قلعه افغان واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ فروردین ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۲۴۳ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۵]
نظر سنجی که توسط آقای کوروش روستایی که در سال ۲۰۰۲ صورت گرفته شد و همچنین پروفسور دانیل پست و دکتر لوبد ووکس به نمایندگی از دانشگاه سیدنی ( استرالیا ) بازبینی های بر روی دشت خانمیرزا و دره های لردگان انجام داده اند نشان داد که در دشت خانمیرزا چشم اندازی با نام قلعه گلی وجود دارد که ارتفاع آن ۲۴ متر می باشد و در بین زمین های کشاورزی احاطه شده است که منظره بسیار زیبای را ایجاد کرده است. [ ۴]
تپه قلعه گلی از مهم ترین مکان های زاگرس جنوبی می باشد که این قلعه به پاس فداکاری پادشاه ایلامی بنا شده است. البته تحقیقات نشان می دهد که این مکان به عنوان پاسگاه در دوران ایلامی بوده که برمی گردد به هزاره دوم قبل از میلاد باشد. [ ۶]
قسمتی از تحقیقات پروفسور آلن زاگریل که توصیفی جامع در زمینه کاربری اراضی و منابع آب زیرزمینی دشت خانمیرزا با موقعیت های مکانی داشته است، در زیر بیان می شود:
در سال ۱۹۷۴ دشت خانمیرزا را بررسی و پیمایش کردم دشتی کاملاً هموار است، در بخش شمال شرقی ( شمال روستای سینی ) این دشت، ناحیه ای تپه ماهوری که به نظر می رسد هرگز کشاورزی نشده و مسکونی نیست هر چند مقداری از شیب ها شخم خورده و کشت شده اند و ظاهراً روستاییان امید به استفاده از آبهای سطحی و باران را در این بخش داشته اند و محدوده پوشیده از سنگ و سنگریزه است و آثار آبراهه های بهاری که حاصل ذوب برف ها هستند به خوبی مشخص است و بجز رواناب های اتفاقی هیچ منبع اب دیگری دیده نمی شود و مردمان محلی از این محدوده به عنوان چراگاه استفاده می کنند. زمین های شمالی ناحیه تپه ماهوری ( نزدیک روستای برجوئی ) ، چمنزار است و درخت های پراکنده در اینجا قابل مشاهده است و در امتداد شرقی دشت هر جا چشمه و جویباری هست روستایی وجود دارد و به خاطر فراوانی چشمه سارها در شمال دشت ( روستای گوشکی ) نواحی پیرامونی قویاً به زیر کشت رفته و از ارتفاعات به عنوان چراگاه ها استفاده می کنند. در مرکز دشت خانمیرزا ( اطراف روستای ده صحرا ) پهنه گلی وسیعی دیده می شود که سطح آب زیرزمینی تنها در یک متری سطح زمین قرار دارد، بیشتر پهنه پوشیده از علف و بوته هایی متفاوت از پوشش گیاهی سایر قسمت های دشت است. در این پهنه هیچ نوع فعالیت کشاورزی انجام نمی شود که احتمالاً به خاطر شوری زیاد زمین است ولی هیچ دلیلی بر این مدعا ندارم و در غرب روستای آلونی به خاطر فراوانی آبهای سطحی، کشاورزی مبتنی بر آبیاری امکان پذیر است و در واقع چشم انداز اطراف آن شبیه به مناطق گرمسیری و پوشیده از درخت است و غرب پهنه گلی به رغم وجود جویبارها با بستر عمیقاً بریده شده در انجاست. در این بخش شماری پمپ آب دیده می شود ولی چشمه وجود ندارد. در حاشیه جنوبی پهنه گلی زمین این محدوده امروزه نیز کاملاً مرطوب است ولی برای تأمین آب مورد نیاز خود وابسته به پمپ هایی هستند که اخیراً نصب شده است. بخش جنوبی دشت خانمیرزا به طور کامل زیر کشت است و در نزدیکی روستای قلعه افغان آب به صورت نشت بر سطح زمین دیده می شود. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• بخش مرکزی شهرستان خانمیرزا
• دهستان خانمیرزا
• دهستان جوانمردی
شهر: آلونی
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت بخش مرکزی شهرستان خانمیرزا برابر با ۳۶٬۳۶۰ نفر بوده است. [ ۱]
بخش خانمیرزا در جلگه سبز کوهستانی با ارتفاع ۱۸۸۰ متر از سطح دریا و میانگین بارندگی سالیانه ۵۰۰ میلی متر در عرض ۳۱ درجه شمالی و طول جغرافیایی ۵۱ درجه شرقی قرار گرفته است که از شمال به شهرستان بروجن، از شرق به شهرستان فلارد، از جنوب به دهستان ریگ و از غرب به شهرستان اردل و بخش ارمند محدود است. وسعت آن بالغ بر ۱۰۲۳ کیلومتر مربع با حداقل دمای ۵ درجه زیر صفر و حداکثر ۳۰ درجه بالای صفر می باشد از این رو دارای آب و هوای معتدل کوهستانی می باشد و به دلیل سرسبزی و وسعت زیاد دشت و نیز آب و هوای معتدل کوهستانی به ان لقب نگین سبز بختیاری داده اند. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
تپه قلعه گلی ( قلعه افغان ) مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران های تاریخی پس از اسلام است و در دشت خانمیرزا، روستای قلعه افغان واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ فروردین ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۲۴۳ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۵]
نظر سنجی که توسط آقای کوروش روستایی که در سال ۲۰۰۲ صورت گرفته شد و همچنین پروفسور دانیل پست و دکتر لوبد ووکس به نمایندگی از دانشگاه سیدنی ( استرالیا ) بازبینی های بر روی دشت خانمیرزا و دره های لردگان انجام داده اند نشان داد که در دشت خانمیرزا چشم اندازی با نام قلعه گلی وجود دارد که ارتفاع آن ۲۴ متر می باشد و در بین زمین های کشاورزی احاطه شده است که منظره بسیار زیبای را ایجاد کرده است. [ ۴]
تپه قلعه گلی از مهم ترین مکان های زاگرس جنوبی می باشد که این قلعه به پاس فداکاری پادشاه ایلامی بنا شده است. البته تحقیقات نشان می دهد که این مکان به عنوان پاسگاه در دوران ایلامی بوده که برمی گردد به هزاره دوم قبل از میلاد باشد. [ ۶]
قسمتی از تحقیقات پروفسور آلن زاگریل که توصیفی جامع در زمینه کاربری اراضی و منابع آب زیرزمینی دشت خانمیرزا با موقعیت های مکانی داشته است، در زیر بیان می شود:
در سال ۱۹۷۴ دشت خانمیرزا را بررسی و پیمایش کردم دشتی کاملاً هموار است، در بخش شمال شرقی ( شمال روستای سینی ) این دشت، ناحیه ای تپه ماهوری که به نظر می رسد هرگز کشاورزی نشده و مسکونی نیست هر چند مقداری از شیب ها شخم خورده و کشت شده اند و ظاهراً روستاییان امید به استفاده از آبهای سطحی و باران را در این بخش داشته اند و محدوده پوشیده از سنگ و سنگریزه است و آثار آبراهه های بهاری که حاصل ذوب برف ها هستند به خوبی مشخص است و بجز رواناب های اتفاقی هیچ منبع اب دیگری دیده نمی شود و مردمان محلی از این محدوده به عنوان چراگاه استفاده می کنند. زمین های شمالی ناحیه تپه ماهوری ( نزدیک روستای برجوئی ) ، چمنزار است و درخت های پراکنده در اینجا قابل مشاهده است و در امتداد شرقی دشت هر جا چشمه و جویباری هست روستایی وجود دارد و به خاطر فراوانی چشمه سارها در شمال دشت ( روستای گوشکی ) نواحی پیرامونی قویاً به زیر کشت رفته و از ارتفاعات به عنوان چراگاه ها استفاده می کنند. در مرکز دشت خانمیرزا ( اطراف روستای ده صحرا ) پهنه گلی وسیعی دیده می شود که سطح آب زیرزمینی تنها در یک متری سطح زمین قرار دارد، بیشتر پهنه پوشیده از علف و بوته هایی متفاوت از پوشش گیاهی سایر قسمت های دشت است. در این پهنه هیچ نوع فعالیت کشاورزی انجام نمی شود که احتمالاً به خاطر شوری زیاد زمین است ولی هیچ دلیلی بر این مدعا ندارم و در غرب روستای آلونی به خاطر فراوانی آبهای سطحی، کشاورزی مبتنی بر آبیاری امکان پذیر است و در واقع چشم انداز اطراف آن شبیه به مناطق گرمسیری و پوشیده از درخت است و غرب پهنه گلی به رغم وجود جویبارها با بستر عمیقاً بریده شده در انجاست. در این بخش شماری پمپ آب دیده می شود ولی چشمه وجود ندارد. در حاشیه جنوبی پهنه گلی زمین این محدوده امروزه نیز کاملاً مرطوب است ولی برای تأمین آب مورد نیاز خود وابسته به پمپ هایی هستند که اخیراً نصب شده است. بخش جنوبی دشت خانمیرزا به طور کامل زیر کشت است و در نزدیکی روستای قلعه افغان آب به صورت نشت بر سطح زمین دیده می شود. [ ۷]
