بخش علامرودشت نام بخشی است از توابع شهرستان لامرد در استان فارس واقع در جنوب ایران. این بخش در محدوده جغرافیایی ۲۷ درجه و ۲۸ دقیقه تا ۲۷ درجه و ۵۴ دقیقه عرض شمالی و ۵۲ درجه و ۳۶ دقیقه تا ۵۳ درجه و ۱۸ دقیقه طول شرقی واقع شده است.
بخش علامرودشت دارای وسعتی برابر ۱۲۱۱ کیلومتر مربع معادل ۱۲۱۱۰۰ هکتار و محیطی برابر ۲۰۴٫۹۲ کیلومتر می باشد. مرتفع ترین نقطه بخش علامرودشت با ۱۸۱۹ متر ارتفاع در کوه نر در جنوب منطقه و پست ترین نقطه بخش علامرودشت نیز با ارتفاع ۳۶۴ متر در انتهای شمال غربی دشت واقع گردیده است. ارتفاع متوسط دشت علامرودشت نیز حدود ۴۳۰ متر از سطح دریا می باشد. بخش علامرودشت شامل دشت همواری با راستای شمال غربی - جنوب شرقی است که کوه های زاگرس از شمال و جنوب آن را احاطه کرده است. این بخش از شرق به روستای مهرآباد ماندگاری، از غرب به روستای بَلبَلی، از شمال به ارتفاعات تنگ خور و هوا و پازنان و از جنوب به کوه های نَر محدود می شود. بر اساس تقسیمات کشوری، بخش علامرودشت از شمال به بخش «مَحمِلِه» از توابع شهرستان خنج، از جنوب به لامرد و مهر، از غرب به بخش های گله دار و اسیر و از شرق به بخش چاه ورز، شهرستان گراش و بخش بیرم لارستان محدود است. [ ۲]
مرکز این بخش، شهر علامرودشت است که بر اساس آمار سرشماری عمومی ۱۳۹۰ دارای ۴۰۵۲ نفر جمعیت است. جمعیت بخش علامرودشت حدود ۱۶۲۱۶ نفر است. بخش علامرودشت از دو دهستان و یک شهر تشکیل شده است:
• تقسیمات سیاسی بخش علامرودشت
• دهستان کهنویه
• دهستان علامرودشت
بخش علامرودشت شامل دشت همواری با راستای شمال غربی - جنوب شرقی است که کوه های زاگرس از شمال و جنوب آن را احاطه کرده است. امتداد کوه های زاگرس چین خورده به ناحیه علامرودشت امتداد یافته است و این دشت را در میان گرفته است. این کوه ها از مجموعه تاقدیسها و ناودیسها تشکیل شده است و حاصل چین خوردگی ناشی از حرکت شبه قاره عربستان به سوی فلات ایران و انباشتگی رسوبات آهکی، ماسه سنگی و رسی است. کوه های علامرودشت مانند بیشتر ارتفاعات و چین خوردگی های زاگرس چین خورده ( زاگرس خارجی ) دارای روند شمال غرب - جنوب شرق است. مواد تشکیل دهنده این کوه ها عمدتاً آهک، مارن، گچ و ماسه سنگ است. کوه های شمال شرقی، شمالی و شمال غربی علامرودشت را کوه هایتنگ خور ( ۱۴۷۲ متر ) و هوا ( ۱۶۱۰ متر ) در شمال شرق و شمال و قسمت شرقی کوه پازنان ( ۱۰۳۰ متر ) در شمال غرب تشکیل می دهند. رشته کوه جنوبی علامرودشت ( کوه نر ) نیز با ارتفاع ۱۸۱۶ متر به صورت دیواری عظیم و صعب العبور، دشت علامرودشت را در شمال از دشت لامرد در جنوب جدا می کند. اکثر روستاهای علامرودشت به صورت نواری ممتد در دامنه شمالی این کوه قرار گرفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبخش علامرودشت دارای وسعتی برابر ۱۲۱۱ کیلومتر مربع معادل ۱۲۱۱۰۰ هکتار و محیطی برابر ۲۰۴٫۹۲ کیلومتر می باشد. مرتفع ترین نقطه بخش علامرودشت با ۱۸۱۹ متر ارتفاع در کوه نر در جنوب منطقه و پست ترین نقطه بخش علامرودشت نیز با ارتفاع ۳۶۴ متر در انتهای شمال غربی دشت واقع گردیده است. ارتفاع متوسط دشت علامرودشت نیز حدود ۴۳۰ متر از سطح دریا می باشد. بخش علامرودشت شامل دشت همواری با راستای شمال غربی - جنوب شرقی است که کوه های زاگرس از شمال و جنوب آن را احاطه کرده است. این بخش از شرق به روستای مهرآباد ماندگاری، از غرب به روستای بَلبَلی، از شمال به ارتفاعات تنگ خور و هوا و پازنان و از جنوب به کوه های نَر محدود می شود. بر اساس تقسیمات کشوری، بخش علامرودشت از شمال به بخش «مَحمِلِه» از توابع شهرستان خنج، از جنوب به لامرد و مهر، از غرب به بخش های گله دار و اسیر و از شرق به بخش چاه ورز، شهرستان گراش و بخش بیرم لارستان محدود است. [ ۲]
مرکز این بخش، شهر علامرودشت است که بر اساس آمار سرشماری عمومی ۱۳۹۰ دارای ۴۰۵۲ نفر جمعیت است. جمعیت بخش علامرودشت حدود ۱۶۲۱۶ نفر است. بخش علامرودشت از دو دهستان و یک شهر تشکیل شده است:
• تقسیمات سیاسی بخش علامرودشت
• دهستان کهنویه
• دهستان علامرودشت
بخش علامرودشت شامل دشت همواری با راستای شمال غربی - جنوب شرقی است که کوه های زاگرس از شمال و جنوب آن را احاطه کرده است. امتداد کوه های زاگرس چین خورده به ناحیه علامرودشت امتداد یافته است و این دشت را در میان گرفته است. این کوه ها از مجموعه تاقدیسها و ناودیسها تشکیل شده است و حاصل چین خوردگی ناشی از حرکت شبه قاره عربستان به سوی فلات ایران و انباشتگی رسوبات آهکی، ماسه سنگی و رسی است. کوه های علامرودشت مانند بیشتر ارتفاعات و چین خوردگی های زاگرس چین خورده ( زاگرس خارجی ) دارای روند شمال غرب - جنوب شرق است. مواد تشکیل دهنده این کوه ها عمدتاً آهک، مارن، گچ و ماسه سنگ است. کوه های شمال شرقی، شمالی و شمال غربی علامرودشت را کوه هایتنگ خور ( ۱۴۷۲ متر ) و هوا ( ۱۶۱۰ متر ) در شمال شرق و شمال و قسمت شرقی کوه پازنان ( ۱۰۳۰ متر ) در شمال غرب تشکیل می دهند. رشته کوه جنوبی علامرودشت ( کوه نر ) نیز با ارتفاع ۱۸۱۶ متر به صورت دیواری عظیم و صعب العبور، دشت علامرودشت را در شمال از دشت لامرد در جنوب جدا می کند. اکثر روستاهای علامرودشت به صورت نواری ممتد در دامنه شمالی این کوه قرار گرفته است.
wiki: بخش علامرودشت