بخت گشا

لغت نامه دهخدا

بخت گشا. [ ب َ گ ُ ] ( نف مرکب ) بخت گشاینده. که بخت بسته را بگشاید. گشاینده بخت. آن که گره از کار بسته بگشاید. || آنکه با جادویی و فسون زنی را شوهر دهد.

فرهنگ فارسی

بخت گشاینده که بخت بسته را گشاید .

پیشنهاد کاربران

بخت گشا : [عامیانه، اصطلاح] شانس آور، سبب خوش اقبالی، مایه ی سفید بختی.

بپرس