بخت اویز

لغت نامه دهخدا

( بخت آویز ) بخت آویز. [ ب َ ] ( نف مرکب )بخت آویزنده. بخت رسان. طالعآور. طالعانگیز. که بخت بدو آویخته باشد. قرین بخت. مقارن اقبال :
به پیروزی و بهروزی همی زی با دل افروزی
بدولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها.
منوچهری.

فرهنگ فارسی

( بخت آویز ) بخت آویزنده بخت رسان .

پیشنهاد کاربران

بپرس