بُخارچِه
نوعی موسیقی مردمی شهری در بخارا. این موسیقی در مجالس زنانه اجرا می شده و مجریان آن سازنده ها، موسیقی دانان زن و عمدتاً از اقلیت یهودی بخارا، بوده اند. برخی از سازنده های مشهور اواخر قرن ۱۹ و نیمۀ اول قرن ۲۰ عبارت بودند از عنبر اشک، اسه، گوبور و ناش پتی. تحفه خان و عالیه خان از آخرین بازماندگان این تیره از موسیقی دان هایند. موسیقی بخارچه به صورت سوئیت های معمولاً طولانی اجرا می شده است یعنی مجموعه قطعاتی که به ترتیب و با نظم خاصی اجرا می شوند. امروز، تعداد کمی از این سوئیت ها به جا مانده است. یکی از آن ها با نام بخارچۀ زنگ هنوز در جشن های عروسی اجرا می شود و جزء جدایی ناپذیر این مراسم است. وجه تسمیۀ این سوئیت النگوهایی با نام زنگ است که سازنده هنگام اجرا به دست های خود می بندد و نقش ساز خودصدا را دارد. سوئیت بخارچۀ زنگ امروزی از پنج قطعۀ زیر تشکیل شده است که پی درپی اجرا می شود: ای نازنین، هارنجی وای ترنجیه، بای بای بایه، شیرین شیرینه و یک قطعۀ سازی مؤخّره. سرعت سوئیت در حین اجرا به تدریج افزایش می یابد، به طوری که در قسمت پنجم به اوج خود می رسد. مهم ترین ساز در این موسیقی، دایره است و سازنده ها، علاوه بر این که خواننده اند، در نواختن دایره نیز چیره دست اند. موسیقی بخارچه در اصل با موسیقی کلاسیک تاجیکی ـ ازبکی، یعنی شش مقام، و نیز با موسیقی های مردمی شهرهایی که در درّۀ زرافشان قرار دارند، هم ریشه است.
نوعی موسیقی مردمی شهری در بخارا. این موسیقی در مجالس زنانه اجرا می شده و مجریان آن سازنده ها، موسیقی دانان زن و عمدتاً از اقلیت یهودی بخارا، بوده اند. برخی از سازنده های مشهور اواخر قرن ۱۹ و نیمۀ اول قرن ۲۰ عبارت بودند از عنبر اشک، اسه، گوبور و ناش پتی. تحفه خان و عالیه خان از آخرین بازماندگان این تیره از موسیقی دان هایند. موسیقی بخارچه به صورت سوئیت های معمولاً طولانی اجرا می شده است یعنی مجموعه قطعاتی که به ترتیب و با نظم خاصی اجرا می شوند. امروز، تعداد کمی از این سوئیت ها به جا مانده است. یکی از آن ها با نام بخارچۀ زنگ هنوز در جشن های عروسی اجرا می شود و جزء جدایی ناپذیر این مراسم است. وجه تسمیۀ این سوئیت النگوهایی با نام زنگ است که سازنده هنگام اجرا به دست های خود می بندد و نقش ساز خودصدا را دارد. سوئیت بخارچۀ زنگ امروزی از پنج قطعۀ زیر تشکیل شده است که پی درپی اجرا می شود: ای نازنین، هارنجی وای ترنجیه، بای بای بایه، شیرین شیرینه و یک قطعۀ سازی مؤخّره. سرعت سوئیت در حین اجرا به تدریج افزایش می یابد، به طوری که در قسمت پنجم به اوج خود می رسد. مهم ترین ساز در این موسیقی، دایره است و سازنده ها، علاوه بر این که خواننده اند، در نواختن دایره نیز چیره دست اند. موسیقی بخارچه در اصل با موسیقی کلاسیک تاجیکی ـ ازبکی، یعنی شش مقام، و نیز با موسیقی های مردمی شهرهایی که در درّۀ زرافشان قرار دارند، هم ریشه است.
wikijoo: بخارچه