بحضرت

لغت نامه دهخدا

بحضرت. [ ب ِ ح َ رَ ت ِ ] ( حرف اضافه مرکب ، ق مرکب ) ( از: ب + حضرت ). به حضور. به پیشگاه : پیغامبر به حضرت حق رفت. ( مجمل التواریخ والقصص ). || به پایتخت.

فرهنگ فارسی

به حضور به پیشگاه .

پیشنهاد کاربران

بپرس