بحرانی هاشم بن سلیمان

[ویکی نور] علامه سید هاشم بحرانی فرزند سید سلیمان حسینی بحرانی و معروف به «علامه بحرانی» در نیمه اول قرن یازدهم در روستای کتکتان از توابع شهر توبلی که پایتخت علمی و سیاسی بحرین در آن عصر بود به دنیا آمد. گر چه تاریخ تولد وی به طور دقیق به دست نیامده است اما بر اساس برخی از دلایل، تاریخ تولدش را بین سالهای 1030 تا 1040ق یاد کرده اند.
این کشور از اولین دوران طلوع خورشید اسلام هماره از پایگاه های مستحکم مسلمانان به ویژه شیعیان جهان بوده و در طول تاریخ، فرزانگان، دانشمندان و فقهای بسیاری از آن دیار برخاسته، خدمات بی شماری نسبت به اسلام انجام داده اند.
پس از عراق و ایران، سومین و عظیم ترین حوزه علمیه شیعه در جهان اسلام، بحرین بوده است. «توبلی» شهر مرکزی و حاکم نشین آن روز بحرین به سبب مرکزیت سیاسی و موقعیت علمی خود، شهرتی بسزا یافته بود. در آن ایام شیخ محمد بن ماجد بن مسعود بحرانی، مرجعیت و رهبری علمی و معنوی آن نواحی را به عهده داشت.
موقعیت ممتاز فرهنگی، سیاسی و جغرافیایی بحرین، متجاوزان و قدرتمندان زورگو را بر آن داشت تا هر بار با تهاجم به این خطه پرحاصل، خسارات جانی و مالی بی شماری به اهالی این منطقه وارد سازند. این تهاجمات، عرصه را بر علما و دانشمندان تنگ کرد به طوری که موجب مهاجرت آنان به کشورهای همجوار به ویژه ایران و عراق گردید. فرزندان محدث بحرانی از کسانی بودند که در غائله سوم بحرین به ایران هجرت کرده، به اصفهان رفتند.
سید بحرانی پس از چندی تحصیل در زادگاهش راهی نجف اشرف شد و از استادان آن حوزه استفاده فراوان برد و سالها بعد با رسیدن به مقام علمی و معنوی اجتهاد، بزرگ مرجع آن حوزه گشت. گرچه سال ورودش به نجف، به صورت دقیق مشخص نیست اما به یقین در سال 1063ق نزد استاد بزرگ نجف، فخرالدین طریحی به دانش اندوزی مشغول بوده است. او پس از چندی به زادگاهش بحرین بازگشت و بعد از رحلت شیخ محمد بن ماجد بحرانی عهده دار منصب مرجعیت و رهبری دینی و علمی مردم گردید.