بحران انرژی سال ۱۹۷۹ یا دومین بحران نفتی در ایالات متحده آمریکا در نتیجه کاهش تولید نفت پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران رخ داد. به رغم این که منابع نفت جهانی تنها حدود ۴٪ کاهش یافت، وحشت گسترده باعث شد قیمت نفت بسیار بالاتر برود. قیمت نفت خام به ۳۹٫۵۰ دلار در هر بشکه طی ۱۲ ماه افزایش یافت و صف های طولانی یکبار دیگر در پمپ بنزین ها ظاهر شد، همانند بحران نفتی سال ۱۹۷۳ سیاست جهانی و توازن قدرت بار دیگر تحت تأثیر قرار گرفت و اوپک تأثیر خود را از دست داد. در ۱۹۸۰، به دنبال جنگ ایران و عراق، تولید نفت در ایران تقریباً متوقف شد و تولید نفت عراق بسیار کاهش یافت. پس از ۱۹۸۰، قیمت های نفت آغاز به نزول بیست ساله کرد و در نهایت در سال های دهه ۹۰ تا ۶۰٪ دچار افت قیمت شد. صادرکنندگان نفت مثل مکزیک، نیجریه، و ونزوئلا تولید را گسترش دادند؛ اتحاد جماهیر شوروی تبدیل به تولیدکننده برتر جهان شد و نفت دریای شمال و آلاسکا به سمت بازار سرازیر شد. بحران اقتصادی سال های دهه ۸۰ آمریکا باعث شد که قیمت نفت تا میانه های دهه ۸۰ به شرایط پیش از بحران برنگردد.
... [مشاهده متن کامل]
در بحبوحه اعتراضات انبوه، محمدرضا پهلوی در اوایل ۱۹۷۹ ایران را برای همیشه ترک کرد و روح الله خمینی بسیار زود رهبر جدید ایران شد. اعتراضات شدیداً بخش نفتی ایران را دچار آشفتگی کرد، به نحوی که تولید به شدت کم شد و صادرات معلق ماند. در نوامبر ۱۹۷۸، اعتصاب ۳۷۰۰۰ کارگر در پالایشگاه های ملی نفت ایران در ابتدا تولید را از ۶ میلیون بشکه در هر روز و سپس به حدود ۱٫۵ میلیون بشکه رساند. در نهایت کارگران خارجی ( ازجمله کارگران ماهر نفتی ) از کشور خارج شدند.
افزایش در قیمت نفت به نفع سایر اعضا اپک بود. وقتی کارشناسان نفت تحت دولت جدید ایران سپس کار خود را از سر گرفتند، قیمت ها بالا رفت. عربستان سعودی و سایر کشورهای عضو اپک تحت ریاست دکتر مانا الطیبی تولید را برای جبران کاهش افزایش داد، و ضرر کلی در تولید حدود ۴ درصد بود. اپک از حفظ موقعیت برجسته خود بازماند، و در سال ۱۹۸۱ تولید بواسطه موقعیت سایر کشورها کم شد. بعلاوه، کشورهای عضو در بین خودشان دو دسته شدند. عربستان سعودی «تولیدکننده نوسانی» سعی کرد تا سهم بازار را به دست گیرد، تولید را افزایش داد و باعث فشار نزولی بر قیمت ها شد، این کار تسهیلات پرهزینه تولید نفت را کم سود یا حتی بی سود کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در بحبوحه اعتراضات انبوه، محمدرضا پهلوی در اوایل ۱۹۷۹ ایران را برای همیشه ترک کرد و روح الله خمینی بسیار زود رهبر جدید ایران شد. اعتراضات شدیداً بخش نفتی ایران را دچار آشفتگی کرد، به نحوی که تولید به شدت کم شد و صادرات معلق ماند. در نوامبر ۱۹۷۸، اعتصاب ۳۷۰۰۰ کارگر در پالایشگاه های ملی نفت ایران در ابتدا تولید را از ۶ میلیون بشکه در هر روز و سپس به حدود ۱٫۵ میلیون بشکه رساند. در نهایت کارگران خارجی ( ازجمله کارگران ماهر نفتی ) از کشور خارج شدند.
افزایش در قیمت نفت به نفع سایر اعضا اپک بود. وقتی کارشناسان نفت تحت دولت جدید ایران سپس کار خود را از سر گرفتند، قیمت ها بالا رفت. عربستان سعودی و سایر کشورهای عضو اپک تحت ریاست دکتر مانا الطیبی تولید را برای جبران کاهش افزایش داد، و ضرر کلی در تولید حدود ۴ درصد بود. اپک از حفظ موقعیت برجسته خود بازماند، و در سال ۱۹۸۱ تولید بواسطه موقعیت سایر کشورها کم شد. بعلاوه، کشورهای عضو در بین خودشان دو دسته شدند. عربستان سعودی «تولیدکننده نوسانی» سعی کرد تا سهم بازار را به دست گیرد، تولید را افزایش داد و باعث فشار نزولی بر قیمت ها شد، این کار تسهیلات پرهزینه تولید نفت را کم سود یا حتی بی سود کرد.
