بحران انرژی ارمنستان در دهه ۱۹۹۰ ( ارمنی: Մութ ու ցուրտ տարիներ ) معروف به سال های سرد و تاریک، به بحران انرژی در ارمنستان در دهه ۱۹۹۰ اشاره دارد، زمانی که جمعیت تازه استقلال یافته ارمنستان در کمبود انرژی و کالاهای اساسی مصرفی زندگی می کرد. اگرچه فقط ۳–۴ سال به طول انجامید، اما تأثیر و تأثیر عمیقی بر جای گذاشت. [ ۱] مردم محلی سال های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ را به روش های مختلف از جمله «گرسنگی»، «سرما» و «سیاهی» لقب داده اند، اما متداول ترین عنوان مورد استفاده «تاریکی» است.
در این دوره، مردم جمهوری ارمنستان و جمهوری آرتساخ برای تأمین نیازهای خود مجبور به تأمین آب چاه، شمع و بریدن چوب بودند. بسیاری از راه حل های خلاقانه برای مقابله با کمبود شدید برق ( ۱–۲ ساعت در روز ) و کمبود منابع اساسی دیگر به وجود آمد.
جنبش قره باغ به طور رسمی به عنوان شورای عالی استان خودمختار ناگورنو قره باغ که از نظر قومی ارمنی بود در ۲۰ فوریه ۱۹۸۸ آغاز به کار کردو رای به انتقال حوزهٔ قضایی خود از جمهوری آذربایجان سوسیالیستی شوروی به جمهوری سوسیالیستی شوروی ارمنستان داد. در ۷ دسامبر همان سال، زمین لرزه ای به بزرگی ۶٫۹ ریشتر در مرکز شهر اسپیتاک در ارمنستان رخ داد و ۲۵٬۰۰۰ کشته و ۵۰۰٬۰۰۰ نفر بی خانمان برجای گذاشت. نیروگاه برق هسته ای متسامور که در فاصله ۱۰۰ کیلومتری مرکز زلزله قرار داشت، خاموش شد و از نظر مقامات و آژانس بین المللی انرژی هسته ای خسارتی نداشت. با این حال، به دلیل وحشتی که پس از آن و اعتراضات حزب سبز ارمنستان به وجود آمد، رسماً تصمیم گرفته شد که هر دو واحد متسامور خاموش شود، تنها نیروگاه هسته ای ارمنستان حدود ۳۶ درصد از برق مورد نیاز کشور را در آن زمان تأمین می کرد. واحد ۱ این نیروگاه در فوریه ۱۹۸۹ و واحد ۲ در مارس ۱۹۸۹ به دنبال آن تعطیل شد. [ ۲]
استقلال ارمنستان از اتحاد جماهیر شوروی در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۱، هنگامی که جنگ بر سر نارگونو - قره باغ در اوج خود بود، اتفاق افتاد. تأمین انرژی ارمنستان در دوران اتحاد جماهیر شوروی به عنوان بخشی مجتمع از شبکه برق ترانس قفقاز طراحی شده بود. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، و به دلیل کمبود تأمین انرژی داخلی، ارمنستان با وضعیت بحرانی روبرو شد. "[ ۱] ترکیه و آذربایجان مرزهای خود را با ارمنستان بستند و تحریم سوخت را بر این کشور تحمیل کردند. آذربایجان خط لوله ای که از ترکمنستان جریان داشت و در واقع حدود ۹۰٪ از گاز طبیعی ارمنستان را تامین می کرد را قطع کرد. [ ۲] در طی این درگیری، که تا ماه مه ۱۹۹۴ ادامه داشت، آذربایجان جاده ها، خطوط ریلی و منابع انرژی را مسدود کرد، که منجر به کمبود شدید انرژی در ارمنستان شد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این دوره، مردم جمهوری ارمنستان و جمهوری آرتساخ برای تأمین نیازهای خود مجبور به تأمین آب چاه، شمع و بریدن چوب بودند. بسیاری از راه حل های خلاقانه برای مقابله با کمبود شدید برق ( ۱–۲ ساعت در روز ) و کمبود منابع اساسی دیگر به وجود آمد.
جنبش قره باغ به طور رسمی به عنوان شورای عالی استان خودمختار ناگورنو قره باغ که از نظر قومی ارمنی بود در ۲۰ فوریه ۱۹۸۸ آغاز به کار کردو رای به انتقال حوزهٔ قضایی خود از جمهوری آذربایجان سوسیالیستی شوروی به جمهوری سوسیالیستی شوروی ارمنستان داد. در ۷ دسامبر همان سال، زمین لرزه ای به بزرگی ۶٫۹ ریشتر در مرکز شهر اسپیتاک در ارمنستان رخ داد و ۲۵٬۰۰۰ کشته و ۵۰۰٬۰۰۰ نفر بی خانمان برجای گذاشت. نیروگاه برق هسته ای متسامور که در فاصله ۱۰۰ کیلومتری مرکز زلزله قرار داشت، خاموش شد و از نظر مقامات و آژانس بین المللی انرژی هسته ای خسارتی نداشت. با این حال، به دلیل وحشتی که پس از آن و اعتراضات حزب سبز ارمنستان به وجود آمد، رسماً تصمیم گرفته شد که هر دو واحد متسامور خاموش شود، تنها نیروگاه هسته ای ارمنستان حدود ۳۶ درصد از برق مورد نیاز کشور را در آن زمان تأمین می کرد. واحد ۱ این نیروگاه در فوریه ۱۹۸۹ و واحد ۲ در مارس ۱۹۸۹ به دنبال آن تعطیل شد. [ ۲]
استقلال ارمنستان از اتحاد جماهیر شوروی در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۱، هنگامی که جنگ بر سر نارگونو - قره باغ در اوج خود بود، اتفاق افتاد. تأمین انرژی ارمنستان در دوران اتحاد جماهیر شوروی به عنوان بخشی مجتمع از شبکه برق ترانس قفقاز طراحی شده بود. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، و به دلیل کمبود تأمین انرژی داخلی، ارمنستان با وضعیت بحرانی روبرو شد. "[ ۱] ترکیه و آذربایجان مرزهای خود را با ارمنستان بستند و تحریم سوخت را بر این کشور تحمیل کردند. آذربایجان خط لوله ای که از ترکمنستان جریان داشت و در واقع حدود ۹۰٪ از گاز طبیعی ارمنستان را تامین می کرد را قطع کرد. [ ۲] در طی این درگیری، که تا ماه مه ۱۹۹۴ ادامه داشت، آذربایجان جاده ها، خطوط ریلی و منابع انرژی را مسدود کرد، که منجر به کمبود شدید انرژی در ارمنستان شد. [ ۳]
