بحران آمریکای مرکزی در اواخر دهه۱۹۷۰ آغاز شد، زمانی که جنگ های داخلی بزرگ و انقلاب های کمونیستی در کشورهای مختلف آمریکای مرکزی رخ داد و باعث شد که از نظر تغییرات اجتماعی و اقتصادی به ناآرام ترین منطقه جهان تبدیل شود. به ویژه، ایالات متحده می ترسید که اگر دولت های کشورهای آمریکای مرکزی سرنگون شوند و دولت های کمونیستی طرفدار شوروی به جای آن ها مستقر شوند، پیروزی های نیروهای کمونیستی باعث شود که آمریکای جنوبی از ایالات متحده منزوی شود. در طول این جنگ های داخلی، ایالات متحده با حمایت از دولت های دست راستی که توسط طبقات نخبه حمایت می شد، در برابر چریک های چپ که مورد حمایت طبقه دهقان و کارگر بودند، به دنبال منافع خود بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از جنگ جهانی دوم و ادامه در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، چشم انداز اقتصادی آمریکای لاتین به شدت تغییر کرد. بریتانیا و ایالات متحده هر دو دارای منافع سیاسی و اقتصادی در آمریکای لاتین بودند که اقتصاد آن بر اساس وابستگی خارجی توسعه یافت. این سیستم جدید به جای تکیه صرف بر صادرات محصولات کشاورزی، توسعه داخلی را ارتقا داد و بر بازارهای مشترک منطقه ای، سرمایه بانکی، نرخ بهره، مالیات، و سرمایه رو به رشد به قیمت نیروی کار و طبقه دهقان متکی بود. بحران آمریکای مرکزی، تا حدی، واکنشی بود که از سوی به حاشیه رانده ترین اعضای جامعه آمریکای لاتین به مالکیت ناعادلانه زمین، اجبار کار، و نمایندگی سیاسی نابرابر انجام شد. مالکیت زمینی بر چشم انداز اقتصادی و سیاسی منطقه تسخیر شده بود و به شرکت های بزرگ نفوذ زیادی بر منطقه می داد و کشاورزان سابقاً خودکفا و کارگران طبقه پایین را به سختی می کشاند.
جبهه آزادی بخش ملی ساندینیستا دیکتاتوری 64ساله بنام سوموزا را در سال۱۹۷۹ شورش علیه دولت ساندینیستا سرنگون کرد.
جنگ بین دولت السالوادور به رهبری ارتش و جبهه آزادیبخش ملی فارابوندو مارتی، یک ائتلاف یا سازمان متشکل از پنج شبه نظامی جناح چپ. در طول دهه ۱۹۷۰، قبل از شروع کامل جنگ داخلی، تنش ها و خشونت های قابل توجهی وجود داشت.
ایالات متحده از دولت نظامی سالوادور حمایت کرد و چهار میلیارد دلار به آنها کمک کرد، نخبگان نظامی آنها را آموزش داد و در طول یک دهه به آنها تسلیحات داد. اسرائیل همچنین فعالانه از نیروهای دولتی حمایت کرد و از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶ بزرگترین تأمین کننده تسلیحات السالوادور بود. درگیری در اوایل دهه۱۹۹۰ پایان یافت. در طول جنگ بین۷۵۰۰۰ تا۹۰۰۰۰ نفر کشته شدند.
... [مشاهده متن کامل]
پس از جنگ جهانی دوم و ادامه در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، چشم انداز اقتصادی آمریکای لاتین به شدت تغییر کرد. بریتانیا و ایالات متحده هر دو دارای منافع سیاسی و اقتصادی در آمریکای لاتین بودند که اقتصاد آن بر اساس وابستگی خارجی توسعه یافت. این سیستم جدید به جای تکیه صرف بر صادرات محصولات کشاورزی، توسعه داخلی را ارتقا داد و بر بازارهای مشترک منطقه ای، سرمایه بانکی، نرخ بهره، مالیات، و سرمایه رو به رشد به قیمت نیروی کار و طبقه دهقان متکی بود. بحران آمریکای مرکزی، تا حدی، واکنشی بود که از سوی به حاشیه رانده ترین اعضای جامعه آمریکای لاتین به مالکیت ناعادلانه زمین، اجبار کار، و نمایندگی سیاسی نابرابر انجام شد. مالکیت زمینی بر چشم انداز اقتصادی و سیاسی منطقه تسخیر شده بود و به شرکت های بزرگ نفوذ زیادی بر منطقه می داد و کشاورزان سابقاً خودکفا و کارگران طبقه پایین را به سختی می کشاند.
جبهه آزادی بخش ملی ساندینیستا دیکتاتوری 64ساله بنام سوموزا را در سال۱۹۷۹ شورش علیه دولت ساندینیستا سرنگون کرد.
جنگ بین دولت السالوادور به رهبری ارتش و جبهه آزادیبخش ملی فارابوندو مارتی، یک ائتلاف یا سازمان متشکل از پنج شبه نظامی جناح چپ. در طول دهه ۱۹۷۰، قبل از شروع کامل جنگ داخلی، تنش ها و خشونت های قابل توجهی وجود داشت.
ایالات متحده از دولت نظامی سالوادور حمایت کرد و چهار میلیارد دلار به آنها کمک کرد، نخبگان نظامی آنها را آموزش داد و در طول یک دهه به آنها تسلیحات داد. اسرائیل همچنین فعالانه از نیروهای دولتی حمایت کرد و از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶ بزرگترین تأمین کننده تسلیحات السالوادور بود. درگیری در اوایل دهه۱۹۹۰ پایان یافت. در طول جنگ بین۷۵۰۰۰ تا۹۰۰۰۰ نفر کشته شدند.
