بحر المیت

[ویکی فقه] بَحْرُالْمَیت ، دریاچه ای در فلسطین است که به واسطه فقدان حیات جانوری ، به این نام (دریای مرده ) مشهور شده است .
اما در منابع مختلف و در میان اقوام گوناگون اسامی و القاب دیگری هم یافته است ، چنان که در تورات نام آن دریای نمک ( بحرالملح ) و دریای عربه و دریای شرقی آمده است ، و رومیان و یونانیان آن را به سبب وجود قیر در جای جای دریاچه ، دریای قیر ( بحرالزفت ) می نامیدند. جغرافی دانان مسلمان آن را بحیره المُنْتِنه (متعفن ، بوی ناک ) و بحیره المقلوبه ، و به سبب آبادی زُغَر در نزدیکی آن ، بحیره زُغَر خوانده اند.
شهر لوط
با انتساب به سدوم ، مسکن قوم لوط آن را بحیره سدوم ، و با انتساب به قوم لوط آن را دریاچه یا دریای لوط هم گفته اند. ناصر خسرو که این منطقه را دیده بوده ، تصریح کرده که شهر لوط بر کنار بحرالمیت قرار داشته است.
موقعیت جغرافیایی
این دریاچه در ۱۳۰۱ش /۱۹۲۲م (در دوره قیمومت انگلستان ) به عنوان حد شرقی سرزمین فلسطین با کرانه شرقی (ترانس جُردن ) در نظر گرفته شد. امروزه این دریاچه از جنوب غربی با اسرائیل ، از شمال غربی با کرانه باختری (جزئی از قلمرو دولت خودگردان ) و از شرق با کشور اردن همجوار است و حدود دو سوم از آن به اردن تعلق دارد.
ویژگی ها
...

بَحْرُالْمِیِّت (Dead Sea)
بَحْرُالْمِیِّت
(یا: بَحْرِ لوط) دریاچه ای بسیار شور در جنوب غربی آسیا، با ۱,۰۲۰ کیلومتر مربع وسعت. بخش شرقی آن در اردن و بخش غربی آن در اسرائیل واقع شده است و ۳۹۴ متر پایین تر از سطح دریا قرار دارد و پست ترین مکان در کرۀ زمین است. رود اردن مهم ترین رودی است که به آن می ریزد. راه خروجی ندارد و آب آن بسیار شور است (۳۴۰ گرم نمک در هر لیتر)؛ با این حال کاملاً خالی از جاندار نیست. جلبک سبز تک سلولی Dunsliella Parva و گروهی از موجودات ذرّه بینی شورْخواهبه نام آرکِئا در آن یافت می شود. در ۱۴۱۹ق/۱۹۹۸ سه گونه قارچ زنده در بحرالمیت کشف شد. یکی از این گونه ها، که در زیست شناسی تازگی دارد، برای ادامۀ زندگی به نمک وابسته است. این دریاچه ۸۵ کیلومتر درازا و پنج تا شانزده کیلومتر پهنا دارد و عمیق ترین نقطۀ آن ۷۹۰ متر پایین تر از سطح دریاست. این گسترۀ آبی در استحصال برخی از مواد شیمیایی به قیمت ارزان، اهمیت اقتصادی دارد. نام آن در عهد عتیق در داستان لوط آمده است. در ۱۳۶۷ق/۱۹۴۷ در شمال غربی آن جا طومارهایی در غار کومران کشف شد. شمار این طومارها، که به عبری و آرامی بر چرم و پاپیروس نوشته اند، نزدیک به ۶۰۰ است. این طومارها، که ارزش باستان شناسی و تاریخی بسیاری دارند، بین قرن ۲پ م و ۶۸م به نگارش درآمده و قدیمی ترین نسخۀ کتاب اشعیا و برخی از ادعیه و تفاسیر و آداب و تشریفات دینی را دربردارد. به علت استفادۀ اسرائیل و اردن از آب رود اردن، بحرالمیت از وسط خشک و به دو نیمه تقسیم شده است. کافْت بحرالمیت بخشی از گسل میان صفحۀ افریقا و صفحۀ عربستاناست. قرار است که کانالی ۲۷۰کیلومتری از دریای سرختا بحرالمیت کشیده شود. از این کانال برای پمپاژ آب به سمت شمال برای آبیاری درۀ نشستی، بازگرداندن سطح آب بحرالمیت به میزان اوّلیه، و تولید برق برای راه اندازی کارخانۀ نمک زداییِ شهر سدوم، در کرانۀ جنوب غربی این دریا، استفاده خواهد شد. اعراب این دریاچه را بحیرة المُنْتِنه، به معنای دریاچۀ متعفن می خوانند.