بحت
مترادف بحت: تمام عیار، خالص، سره، کامل
متضاد بحت: ناسره، ناخالص
لغت نامه دهخدا
بحت. [ ب َ ] ( اِخ ) محمدبن علی بن بحت. محدثی بوده است. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).
بحة. [ ب ُح ْ ح َ ] ( ع اِمص ) گرفتگی گلو و گرانی آواز. ( منتهی الارب ). گرفتگی آواز. ( غیاث اللغات ). گرفتگی گلو. گرانی آواز. ( آنندراج ). غلظت در آواز و صوت. در لغت گرفتگی آواز باشد، واگر بر اثر بیماری باشد آنرا بحاح گویند. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به بح و بحاح و بحوح شود.
بحة. [ ب َح ْ ح َ ] ( ع ص ، اِ ) زن گلوگرفته گران آواز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) ناب ساده ویژه : وجود بحت . یا عامی بحت . عامی محض .
محمد بن علی بن بحت محدثی بوده است .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید