بحبحه
برابر پارسی: هنگامه
لغت نامه دهخدا
بحبحة. [ ب َ ب َ ح َ ] ( ع مص ) جای گرفتن و فرودآمدن. ( از منتهی الارب ). || فرود آمدن باران و امثال آن. ( ناظم الاطباء ). || بانگ کردن با گرفتگی گلو. ( از دزی ج 1 ص 52 ). بح بح کردن.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
گرماگرم