[ویکی شیعه] بَحارِنه (جمع بَحرانیّ) اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد شیعیان ساکن منطقه بحرین قدیم (شامل بحرین امروزی، احساء، قطیف، قطر و کویت) به کار رفته است.
بحارنه یا بحرانی اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد شیعیان ساکن منطقه بحرین قدیم به کار رفته است یعنی به جای آنکه بگویند فلانی شیعه ساکن بحرین است، می گفتند بحرانی است زیرا از دیرباز اکثریت ساکنان این منطقه شیعه بوده اند. این اصطلاح تقریباً از حدود سال ۱۰۰۰ق به بعد در شبه جزیره عربی ظهور کرد.
پس از تشکیل حکومت بنی جبر در این منطقه در اواسط قرن نهم هجری، جمعیت اهل سنت در این منطقه رو به افزایش نهاد و پس از اشغال قطیف و احساء در دهه ششم قرن ده هجری توسط دولت عثمانی، حضور اهل سنت در این منطقه پررنگ تر و محکم تر شد و حتی در اثر مواضع ضد شیعی دولت عثمانی، فتواهایی در کفر شیعیان صادر شد و زمینه برای ستم و تعرض به شیعیان فراهم گردید.
بحارنه یا بحرانی اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد شیعیان ساکن منطقه بحرین قدیم به کار رفته است یعنی به جای آنکه بگویند فلانی شیعه ساکن بحرین است، می گفتند بحرانی است زیرا از دیرباز اکثریت ساکنان این منطقه شیعه بوده اند. این اصطلاح تقریباً از حدود سال ۱۰۰۰ق به بعد در شبه جزیره عربی ظهور کرد.
پس از تشکیل حکومت بنی جبر در این منطقه در اواسط قرن نهم هجری، جمعیت اهل سنت در این منطقه رو به افزایش نهاد و پس از اشغال قطیف و احساء در دهه ششم قرن ده هجری توسط دولت عثمانی، حضور اهل سنت در این منطقه پررنگ تر و محکم تر شد و حتی در اثر مواضع ضد شیعی دولت عثمانی، فتواهایی در کفر شیعیان صادر شد و زمینه برای ستم و تعرض به شیعیان فراهم گردید.
wikishia: بحارنه