بجیرمی

لغت نامه دهخدا

بجیرمی. [ ب ُ ج َ رِ ] ( اِخ ) سلیمان بن محمدبن عمر بجیرمی فقیه مصری ، در سال 1131 هَ. ق. در بجیرم از قرای غربی مصر بدنیا آمد و در خردی به قاهره رفت و درالازهر درس خواند و تدریس کرد. کتاب او: التجرید لنفع البعید در 4 جلد است که شرحی است بر منهج در فقه شافعی. در مصطبه نزدیک بجیرم بسال 1221 هَ. ق. درگذشت. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 1 ص 391 ). کتاب دیگر او تحفةالحبیب علی شرح الحطیب است. ( از معجم المطبوعات ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بُجَیرِمی ، سلیمان بن محمد بن عمر (۱۱۳۱-۱۲۲۱ق /۱۷۱۹- ۱۸۰۶م )، فقیه شافعی مصر بود.
گویا نسب وی به شیخ جمعه زیدی از احفاد محمد بن حنفیه می رسیده است . او در روستای بجیرم در غرب مصر متولد شد و در خردسالی به قاهره رفت . خویشاوندش موسی بجیرمی او را پروراند و به وی قرآن آموخت تا برای طلب علم بایسته گشت .
← اساتید
(۱) سلیمان بجیرمی ، التجرید لنفع العبید، بیروت ، ۱۴۱۵ق /۱۹۹۵م . (۲) سلیمان بجیرمی ، تحفة الحبیب ، بیروت ، ۱۴۱۷ق /۱۹۹۶م . (۳) عبدالرزاق بیطار، حلیة البشر، به کوشش محمد بهجت بیطار، دمشق ، ۱۳۸۲ق /۱۹۶۳م . (۴) عبدالرحمان جبرتی ، عجائب الا¸ثار، به کوشش حسن محمد جوهر و دیگران ، قاهره ، ۱۳۸۶ق /۱۹۶۶م . (۵) محمد عبدالمنعم خفاجی ، الازهر فی الف عام ، بیروت ، عالم الکتب . (۶) ابوبکر دمیاطی ، اعانة الطالبین ، بیروت ، دار الفکر. (۷) عبدالحمید شروانی ، حواشی ، بیروت ، دار الفکر. (۸) محمد مرادی ، سلک الدرر، بیروت ، ۱۴۰۸ق /۱۹۸۸م . (۹) محمد نووی جاوی ، نهایة الزین ، بیروت ، دارالفکر.

پیشنهاد کاربران

بپرس