بجکم ابوعبدالله

دانشنامه آزاد فارسی

بَجْکَم، ابوعبدالله ( ـ۳۲۹ق)
امیرالامرای ترک تبار بغداد. بردۀ ماکان دیلمی بود و چون او درگذشت به مَرداویج پیوست. پس از قتل مرداویج، همراه گروهی از ترکان وارد بغداد شد و به دعوت ابن رائق به واسِط رفت و جزو سرداران ابن رائق شد. بَجکَم نقش بسزایی در پیروزی های ابن رائق داشت. در ۳۲۵ق رئیس شحنۀ بغداد شد و بریدیان را از اهواز اخراج کرد، اما سال بعد از بریدیان شکست خورد و به واسِط فرار کرد (۳۲۶ق). در همان سال با دعوت راضی، خلیفۀ عباسی، وارد بغداد شد و ابن رائق را شکست داد و به مقام امیرالامرایی رسید. او به مدت سه سال (۳۲۶ـ۳۲۹ق) امیرالامرا بود و مرکز حکومتش را در ۳۲۸ق از بغداد به واسط منتقل کرد. بَجکَم مردی دلیر، گستاخ، جاه طلب و مال دوست بود، اما به علما و فضلا عنایت داشت. به زبان عربی مسلط نبود و با مترجم حرف می زد. گرچه سنی مذهب بود به شیعه نیز تمایل داشت. جشن های پارسیان چون جشن سده و نوروز را برپا می داشت. سرانجام به دست راهزنان کُرد به هنگام شکار کشته شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس