بجله

لغت نامه دهخدا

( بجلة ) بجلة. [ ب َ ل َ ] ( ع اِ ) درخت ریزه. ج ، بجلات. || هیأت نیکو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ( اِخ ) بطنی است از قبیله سلیم و به این معنی بدون الف و لام آید. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

بجلة. [ ب َ ل َ ] ( ع اِ ) غده شانکر . غده ای که در عضو تناسلی برآید. ( از دزی ج 1 ص 51 ).

فرهنگ فارسی

غده شانکر غده ای که در عضو تناسلی بر آید .

پیشنهاد کاربران

بپرس