بجدی

لغت نامه دهخدا

بجدی. [ ب ُ ] ( اِخ ) دهی از دهستان شهاباد بیرجند در 12 هزارگزی شمال بیرجند، سکنه آن 222 تن ، آب از قنات. محصول آن غلات. شغل اهالی زراعت و کرباس بافی. به اصطلاح محلی آنجا را کماته بجدی نیز گویند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس