بجاوه

لغت نامه دهخدا

بجاوه. [ ب َ وَ ] ( اِخ ) بلاد نوبه. ( منتهی الارب ). سرزمینی در نوبه و شتر بجاوی منسوب به بجاء است که مردمی هستند نیمه عربی و نیمه حبشی. ( از معجم البلدان ). معادن طلای آن از قدیم معروف بوده و از عهد فراعنه بهره برداری می شده است. ( از قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

بد نوبه سرزمینی در نوبه و شتر بجاوی منسوب به بجائ است که مردمی هستند نیمه عربی و نیمه حبشی .

پیشنهاد کاربران

بپرس