بجان رسانیدن

لغت نامه دهخدا

بجان رسانیدن. [ ب ِ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) واصل ساختن به جان. || به تنگ آوردن. عاجز کردن. زله کردن. بستوه آوردن :
برسانید به خاک قدم یار مرا
که رسانید به جان این دل بیمار مرا.
صائب.

فرهنگ فارسی

واصل ساختن به جان یا به تنگ آوردن عاجز کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس