( بجان آوردن ) بجان آوردن. [ ب ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) به تنگ آوردن. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرای ناصری ). عاجز کردن. بستوه آوردن. زله کردن. || کنایه از کشتن. به قتل آوردن. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرای ناصری ) : گر صفی از خصم بجان آوری مرد نیی گر بزبان آوری.خسرو.
