بجاد
لغت نامه دهخدا
- ذوالبجادین ؛ لقب عبداﷲبن عبدتهم که دلیل نبی ( ص ) بود. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
بجاد. [ ب ِ ] ( اِخ ) ابن عثمان. یکی از بناکنندگان مسجد ضرار است. ( از امتاع الاسماع ص 482 ).
بجاد. [ ب ِ ] ( اخ ) مردی از بنی سعدبن بکربن هوازن که در جنگ رسول با بنی هوازن دفاع کرد. ( از امتاع الاسماع ص 413 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید