بثوق

لغت نامه دهخدا

بثوق. [ ب ُ ] ( ع مص ) پرآب گردیدن چاه. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس