بثنیه

لغت نامه دهخدا

( بثنیة ) بثنیة. [ ب َ ث َ نی ی َ ] ( اِخ ) نامی است که عرب بخصوص بر سرزمینهای حاصلخیز مجاور حوران و جولان ماوراء اردن داده است و مرکز آن اذرعات ( درعا ) بود وعرب بسال 634 م. آنجا را گرفت. ( از اعلام المنجد ).

بثنیة. [ ب َ / ب ِ ث َ نی ی َ ] ( ع اِ ) برخی گویند همان نام بثنة است. بعضی نیز گویند که گندمی را منسوب به شهری بدین نام خوانده اند. و جمعی بدانجا منسوب اند. ( از معجم البلدان ). نوعی از گندم نفیس که در ده بثنه پیدا شود. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ). گندمی است معروف به شام. ( مهذب الاسماء ). گندمی منسوب به بثنه از نواحی شام. ( از اقرب الموارد ). || هر گندمی که در زمین نرم روید، خلاف جبلیه. ( منتهی الارب ). گندم جلگه ای در مقابل گندم کوهستانی. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).هر گندم که در زمین نرم روید. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

برخی گویند همان بثنه است

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَثَنِیَّه، ناحیه ای در سوریه که اَذْرِعات (درعا) مرکز آن است.
این ناحیه از مشرق به جَبَل الدُّروز، و از شمال به دشت لَجاء و جَیْدُور، و از مغرب به جولان، و از جنوب که حدّ و مرز آن اندکی نامشخص است به ارتفاعات جُمَل محدود می شود.

بثنیه در قدیم
این ناحیه که به اَلْنَّقْرَه، به معنای «مُجَوَّف یا میان تهی» نیز موسوم است، بر بَثَنیّه باستانی، که از آن، همراه تراخونیتس و اورانیتس وگولانیتس، به عنوان بخشی از مملکت قدیمی بَشَنْ (یا باشان) یاد شده و ذکر آن در عهد عتیق نیز آمده، منطبق است. این منطقه، چنانکه از نامش (مأخوذ از بَثْنَه به معنای دشت بی سنگ و هموار) برمی آید، حاصلخیز است. از ایام باستان بسیار پرجمعیت بوده و آثار تاریخی و نیز تپه های باستانی فراوانی که هنوز برجاست، شاهد این مدعاست. از آن ایام تاکنون این منطقه همواره به عنوان «انبار غلّه سوریه» مشهور بوده است.بنابر آنچه جغرافیدانان مسلمان نوشته اند، این ناحیه در قدیم روستاهای متعدد داشته و بر سر راه اصلی دمشق به دره اردن، که «بریدِ» ممالیک و نیز کاروانهای حجاج شام از آن استفاده می کرده اند، قرار داشته است.

فتح بثنیّه به دست مسلمانان
بثنیّه در سال ۱۳ به دست مسلمانان فتح، و مانند حَوْران، «ارض خراج» شد و سپس، با آن که گاه بیش تر به منطقه حوران وابسته بود، به جُندِ دمشق منضم شد.

بثنیّه در ایام جنگهای صلیبی
...

دانشنامه آزاد فارسی

بَثْنیّه
بَثْنیّهناحیه ای در جنوب درة حورانِ سوریه. از مشرق به جبل الدروز، از مغرب به بلندی های جولان، از جنوب به کوه های جمل، از شمال به دشت لَجاء و جَیْدُور محدود می شود. بثنیه به معنای دشت صاف و هموارِ حاصل خیز یا غلّه مرغوب است. پیشینة تاریخی این ناحیه به پیش از میلاد مسیح بازمی گردد. گفته اند ایوب پیامبر (ع) قلمرو فرمانروایی خود را تا این ناحیه گستراند. هرودس در ۲۴پ م بثنیه را ضمیمة امپراتوری خود کرد و یهودیان بابل را در آن سکنی داد. مسلمانان در ۱۳ق بثنیه را تصرف کردند. از آن پس جزء «جند دمشق» شد. در ۱۳۲ق اهالی بثنیه و حوران بر عباسیان شوریدند و خلیفة عباسی را خلع کردند. این ناحیه بر اثر جنگ های سیف الدولة حمدانی با رومیان آسیب زیادی متحمل شد و قحطی و گرسنگی در آن جا شیوع یافت؛ به همین سبب اهالی آن به حمص مهاجرت کردند. آبادی های متعدد این منطقه بر سر راه اصلی دمشق به درة اردن قرار داشتند و کاروان های حجاج شاحه و سایر مسافران از آن جا عبور می کردند. در حال حاضر نیز بثنیه در مسیر راه دمشق به رود اردن و دریای سرخ قرار دارد و به همین جهت موقعیت ممتاز تجاری دارد. این منطقه از گذشته تا به امروز منطقة مهم غلّه خیز سوریه به شمار می رود.

پیشنهاد کاربران

بپرس