بثراء

لغت نامه دهخدا

بثراء. [ ب َ ] ( اِخ ) نام کوهی است. ( از اقرب الموارد ). کوهی است مربجیله را که ابراهیم بن ادهم معتکف آن بود عبادت را. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). نام کوهی است و برخی گویند نام درختی است که نام آن در غزوه رجیع آمده است. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس