بثاء. [ ب َ ] ( اِخ ) جائی در سرزمین بنی سلیم. ( ازمعجم البلدان ) ( از اقرب الموارد ). ابوذؤیب گوید:
رفعت لها طرفی و قد حال دونها
رجال و خیل بالبثاء تغبر.
( از معجم البلدان ).
نام آبی در دیار بنی سعد است و آن چشمه ای شیرین است که نخل ها را سیرآب کند. ( از معجم البلدان ).