بتیسکف تریسته ( به انگلیسی: Bathyscaphe Trieste ) یک زیردریاپیما از نوع بثی سکف بود که طول آن ۵۹ فوت ۶ اینچ ( ۱۸٫۱۴ متر ) بود. این کشتی در سال ۱۹۵۳ ساخته شد. طراحی تریسته سویسی و ساخت آن در ایتالیا انجام شد و دو خدمه آن توانستند عمیقترین عمق غواصی شده ۱۰۹۱۱ متر را در عمیق ترین نقطه آقیانوس های زمین در گودال چلنجر در درازگودال ماریانا در نزدیکی گوآم را به انجام برسانند. در ۲۳ ژانویه ۱۹۶۰، ژاک پیکار ( پسر اگوست پیکار ) و ستوان نیروی دریایی ایالات متحده دان والش به اهداف پروژه نکتون دست یافتند.
تریسته اولین وسیله دارای خدمه بود که به عمق گودال چلنجر رسید. [ ۱]
در ۲۳ ژانویه ۱۹۶۰ دان و ژاک پیکارد، اقیانوس شناس سوئیسی که زیردریایی تریسته را به کمک پدرش اوت پیکارد طراحی کرده بود، عملیات خود را آغاز کردند. این دو کاوشگر به آهستگی به عمق تاریکی فرورفتند. شناور تریسته طوری طراحی شده بود که بتواند فشار فوق العاده زیاد آب در عمق زیاد را دوام بیاورد. این شناور طوری ساخته شده بود که بتواند فشاری ۱۰۰۰ برابر بیشتر از فشار در سطح آب را تحمل کند اما هیچ وقت اثبات حداکثر توان تاب آوردنش در چنین عمقی، تست نشده بود. در نهایت دان و ژاک موفق شدند در حدود عمق ۱۱ کیلومتری، به کف خندق ماریانا برسند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتریسته اولین وسیله دارای خدمه بود که به عمق گودال چلنجر رسید. [ ۱]
در ۲۳ ژانویه ۱۹۶۰ دان و ژاک پیکارد، اقیانوس شناس سوئیسی که زیردریایی تریسته را به کمک پدرش اوت پیکارد طراحی کرده بود، عملیات خود را آغاز کردند. این دو کاوشگر به آهستگی به عمق تاریکی فرورفتند. شناور تریسته طوری طراحی شده بود که بتواند فشار فوق العاده زیاد آب در عمق زیاد را دوام بیاورد. این شناور طوری ساخته شده بود که بتواند فشاری ۱۰۰۰ برابر بیشتر از فشار در سطح آب را تحمل کند اما هیچ وقت اثبات حداکثر توان تاب آوردنش در چنین عمقی، تست نشده بود. در نهایت دان و ژاک موفق شدند در حدود عمق ۱۱ کیلومتری، به کف خندق ماریانا برسند. [ ۲]
wiki: بتیسکف تریسته