بتن پاشیده یا بتُن پاشی پایٍکار ( به انگلیسی: Shotcrete ) فرایندی است که در آن بتن یا ملات با فشار و سرعت بالا بر روی یک سطح پاشیده می شود تا لایه ای متراکم، خود نگهدار و باربر ایجاد گردد. بتن پاشیده شامل دو نوع خشک ( Dry Mix Shotcrete ) و مرطوب ( Wet Mix Shotcrete ) است.
شات کریت را می توان وسیله ای بسیار مؤثر، پایا ( Durable ) و اقتصادی برای کنترل زمین، کارهایی نظیر مرمت و بازسازی سازه های بتنی و ساختمان های قدیمی، ساخت پوشش های بتنی نگهداری اولیه در تونل سازی، پایدارسازی شیب های سنگی و خاکی و پایدارسازی بسیاری از سازه های زیرزمینی دانست. همچنین شات کریت را می توان به عنوان ملات یا بتنی که با سرعت بالا توسط هوای فشرده روی یک سطح پاشیده می شود تعریف کرد. شات کریت برای نگهداری زمین در تونل سازی و معدنکاری ایده آل است چرا که یک نگهداری سریع پس از آتشباری و حفاری و مقاومت زودرس مناسب، که باعث می شود به زمین اجازهٔ جابه جایی را بدهد، ایجاد می کند. از جمله مزیت های شات کریت عدم نیاز به قالب بندی یا قالب بندی بسیار کم نسبت به سایر روش های نگهداری، مناسب برای سطوح نامنظم و امکان حمل مواد برای محل های با دسترسی مشکل می باشد. در گذشته از شاتکریت خشک به این علت که اساساً وسایل مورد نیاز در دسترس تر و ارزان تر بود و مواد خشک می توانست برای مسافت طولانی تر حمل شود به صورت گسترده استفاده می شد. اولین کاربرد شاتکریت به سال ۱۹۰۹ میلادی بر می گردد که در آن زمان تحت عنوان گونیت نامیده می شد و به کمک دستگاهی موسوم به تفنگ سیمان به کار می رفت. کاربرد شات کریت تقویت شده با الیاف ( Fiber Reinforcement Shotcrete ) به سال های قبل از ۱۹۷۰ میلادی بر می گردد که الیاف فولادی ( Steel Fiber ) به عنوان یک جزء از شات کریت برای ایجاد شکل پذیری ( Ductility ) در آن معرفی شدند. قبل از ۱۹۷۰ میلادی اغلب از توری های فولادی ( Steel mesh ) به این منظور استفاده می شد. توری های فولادی دارای مشکلات زیادی از جمله نصب مشکل و خطرناک بود. کاربرد شات کریت در ساخت تونل و استفاده آن در دیوارها و شات کریت الیافی در موارد کاربردی.
پس از سه دهه، پیشرفت های قابل توجهی در روش های اختلاط، نوع مواد افزودنی، ماشین آلات مورد استفاده و روش های پاشیدن روی داده است که باعث افزایش کارایی FRS در قسمت های هزینه ای و خواص مکانیکی آن شده است و به این دلیل به صورت گسترده در سراسر دنیا استفاده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشات کریت را می توان وسیله ای بسیار مؤثر، پایا ( Durable ) و اقتصادی برای کنترل زمین، کارهایی نظیر مرمت و بازسازی سازه های بتنی و ساختمان های قدیمی، ساخت پوشش های بتنی نگهداری اولیه در تونل سازی، پایدارسازی شیب های سنگی و خاکی و پایدارسازی بسیاری از سازه های زیرزمینی دانست. همچنین شات کریت را می توان به عنوان ملات یا بتنی که با سرعت بالا توسط هوای فشرده روی یک سطح پاشیده می شود تعریف کرد. شات کریت برای نگهداری زمین در تونل سازی و معدنکاری ایده آل است چرا که یک نگهداری سریع پس از آتشباری و حفاری و مقاومت زودرس مناسب، که باعث می شود به زمین اجازهٔ جابه جایی را بدهد، ایجاد می کند. از جمله مزیت های شات کریت عدم نیاز به قالب بندی یا قالب بندی بسیار کم نسبت به سایر روش های نگهداری، مناسب برای سطوح نامنظم و امکان حمل مواد برای محل های با دسترسی مشکل می باشد. در گذشته از شاتکریت خشک به این علت که اساساً وسایل مورد نیاز در دسترس تر و ارزان تر بود و مواد خشک می توانست برای مسافت طولانی تر حمل شود به صورت گسترده استفاده می شد. اولین کاربرد شاتکریت به سال ۱۹۰۹ میلادی بر می گردد که در آن زمان تحت عنوان گونیت نامیده می شد و به کمک دستگاهی موسوم به تفنگ سیمان به کار می رفت. کاربرد شات کریت تقویت شده با الیاف ( Fiber Reinforcement Shotcrete ) به سال های قبل از ۱۹۷۰ میلادی بر می گردد که الیاف فولادی ( Steel Fiber ) به عنوان یک جزء از شات کریت برای ایجاد شکل پذیری ( Ductility ) در آن معرفی شدند. قبل از ۱۹۷۰ میلادی اغلب از توری های فولادی ( Steel mesh ) به این منظور استفاده می شد. توری های فولادی دارای مشکلات زیادی از جمله نصب مشکل و خطرناک بود. کاربرد شات کریت در ساخت تونل و استفاده آن در دیوارها و شات کریت الیافی در موارد کاربردی.
پس از سه دهه، پیشرفت های قابل توجهی در روش های اختلاط، نوع مواد افزودنی، ماشین آلات مورد استفاده و روش های پاشیدن روی داده است که باعث افزایش کارایی FRS در قسمت های هزینه ای و خواص مکانیکی آن شده است و به این دلیل به صورت گسترده در سراسر دنیا استفاده شده است.
wiki: بتن پاشیده