بتمامت. [ ب ِ ت َ م َ ] ( ق مرکب ) تماماً. همگی. بطور کامل. بتمامی. همه آن. تمام آن. ( ناظم الاطباء ) : تا هر باب که افتتاح کردند بتمامت اشباع برسانیدند. ( کلیله و دمنه ).
