بتلهایم برونو

برونو بتلهایم
بِتِلْهایم، برونو (۱۹۰۳ـ۱۹۹۰) (Bettelheim, Bruno)روان شناس امریکایی کودک. براساس اصل محیط حمایت کنندۀ خانواده، در دانشگاه شیکاگو، مرکزی درمانی برای کودکان مبتلا به پریشانی عاطفیتأسیس کرد. از آثار مهم اوست: عشق کافی نیست (۱۹۵۰)؛ کاربردهای افسون: معنا و اهمیت قصه های پریان (۱۹۷۶). پس از مرگش، به سبب روش های مستبدانه و گاه خشنی که در «مدرسۀ توان بخشی کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و اختلالات عاطفی» شیکاگو به کار برده بود، از او انتقاد شد. در سال های ۱۹۳۸ـ۱۹۳۹ دَه ماه در اردوگاه های کار اجباری داخائو و بوخنوالد زندانی بود و در ۱۹۳۹ به ایالات متحدۀ امریکا مهاجرت کرد. بتلهایم که در اتریش به دنیا آمده بود، سرانجام با خودکشی به زندگی خود پایان داد. از دیگر آثار اوست: آنان که از زندگی می گریزند (۱۹۵۴)؛ کودکان رؤیا (۱۹۶۲)؛ والد خوب (۱۹۸۷).