( بتلة ) بتلة. [ ب َ ل َ ] ( ع مص ) بریدن چیزی را و منه طلقها بتلة، جدا کردن آن را از غیرو ممتاز ساختن. ( منتهی الارب ). جدا کردن. ( آنندراج ).و رجوع به بَتِل و تبتیل شود. || ( ص ) صدقة بتلة؛ صدقه ای که دهنده را باز رجوع در آن جایز نبود. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
