بتبک

لغت نامه دهخدا

بتبک. [ ] ( اِ ) ضبطی دیگر از ببتک. پاره ای از خوشه انگور و خوشه خرما بود که چند دانه مانند خوشه کوچک یکجا جمع آمده باشد و آن را به زبان قزوینی ازغ گویند. ( از فرهنگ جهانگیری ). و رجوع به ببتک شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس