بت ود

[ویکی فقه] بُت ودّ از بت های عرب جاهلی قبل از اسلام است که در سرزمین عربستان پرستش می شد. هنگام ظهور اسلام، بت ود در اختیار بنی عامر بوده است.
در قرآن از آن بدین صورت یاد شده است: «و قالوا لا تذرنّ ءالهتکم و لاتذرن ودّا و لا سواعا و لایغوث و لایعوق و نسرا؛ و گفتند از معبودان خود دست برندارید، مخصوصاً ودّ، سواع، یغوث، یعوق و نسر را رها نکنید.»این بت ها را ابتدا قوم حضرت نوح (علیه السّلام) می پرستیدند و پس از ایشان، اعراب به پرستش آن ها پرداختند. اینان بت هایی بودند که بعد از طوفان نوح در زیر گل و لای مدفون شده بودند، تا زمانی که دوباره سر برآوردند.
جایگاه و خاستگاه
«ود» یکی از نام های ماه در متون عربستان جنوبی، ثمودی و لحیانی بوده است. این بت در «دومة الجندل» مقام داشته است و عرب های جنوبی در یمن، الهه های خویش را «ثالوث مقدس» ـ که همان ماه، خورشید و زهره بودند ـ می پرستیدند.عوف بن عذره این بت را به وادی القری آورد و در دومة الجندل نهاد. عوف، پسرش را عبد ودّ (بنده ودّ) نامید. در زمان پیدایش اسلام، بت ودّ در اختیار «عامر بن عبد ودّ» بوده است.
صاحبان ودّ
ودّ، به شکل مرد و الهه بزرگ بود که شوهر محسوب می شد. این بت متعلق به طایفه بنی کلب بود و هنگام ظهور اسلام نزد «بنی عامر» قرار داشت که پرده دار آن نیز بودند.
سرانجام ودّ
...