بت هبل

[ویکی فقه] بُت هُبَل مهم ترین و بزرگ ترین بُتی بود که اعراب در دوران جاهلیت قبل از اسلام در کعبه قرار داده و آن را می پرستیدند و به آن «بت اعظم» می گفتند.
در زمان جاهلیت دو قبیله از عرب یعنی بنی کنانه و قریش هبل را پرستش می کردند. هبل، بت قریش و بزرگ ترین بت کعبه بود. آن را به صورت انسان تراشیده بودند. جنس آن از عقیق سرخ بود. دست راستش شکسته شده بود و دستی از طلا برایش ساخته بودند.
نصّاب هبل
آن را «هبل خزیمه» می گفتند. «خزیمة بن مدرکة» کسی بود که این بت را در کعبه نصب کرد. هبل در درون کعبه مورد پرستش قرار می گرفت.
جایگاه هبل
ازلام معروف قریش، یعنی تیرهایی که بر آن فعل های امر و نهی نوشته شده بود، در برابر این بت قرار داشت و پاکی نژاد نوزادان، نکاح، تجارت، سفر، جنگ و نزاع را از او اجازه می گرفتند. برخی نیز بر این اعتقادند که او با «بعل» عبریان یکی می دانند و آن را خدای نعمت، فروانی و زراعت می شناسند.
سرانجام هبل
...