بت منات

[ویکی فقه] بُت منات از بت های موجود در کعبه و یکی از سه بت اصلی ای است که اعراب در ابتدای ظهور اسلام، در عقاید خرافی خود آنها را «دختران خدا» می شمردند. نام دو بت دیگر لات و عزی می باشد.
منات قدیمی ترین بت عرب بود که در کنار دریا از ناحیه «مشلّل» در «قدید» میان مکه و مدینه نصب شده بود و تمامی اعراب، آن را بزرگ می شمردند و به نام آن قربانی می کردند. در این میان، اوس و خزرج، نزد این بت، حجشان را پایان می دادند و سرشان را می تراشیدند. منات، یکی از سه زن خدای است که در قرآن از آن یاد شده است.
وجه تسمیه
در معنای این بتِ مؤنث آورده اند که از ریشه «منی» به معنای «ریختن» است. وجه تسمیه منات را بدان خونی دانسته اند که بعد از قربانی بر این بت ریخته می شده است. البته این دلیل، منطقی به نظر نمی رسد، زیرا به این معناست که این بت تا مدت ها بدون نام پرستش می شده و سپس نامی پیدا می کرده است. دیگران نیز منات را از کلمه "منا " و "منیه" و به معنای «مرگ و تقدیر» گرفته اند که آن را با یکی از خدایان بابلی به نام «مامناتو» یکی می دانسته اند.
نماد مرگ و تقدیر
منات، نزد عرب ها نماد مرگ است، ولی بابلیان، آن را نماد تقدیر می دانستند. در تصور عرب، «قضا و قدر» مذکر است، نه مؤنث و ایشان، نزد این بت از تیرهای قرعه (ازلام) استفاده نمی کردند.
سرانجام منات
...